จดหมายเหตุพระสุบินนิมิตร/บทที่ 4
พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
ณวันศุกร์ เดือนยี่ แรม ๑๕ ค่ำ ปีมแม นพศก (จุลศักราช ๑๒๐๙ พ.ศ. ๒๓๙๐) เพลาจวนรุ่ง สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวทรงพระสุบินว่า สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงในพระโกษฐ์พระราชทานม้าตัวหนึ่ง มีรับสั่งว่า ให้เสด็จไปเลือกเอาม้าในโรงต้นฝ่ายขวา สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวจึงเสด็จไปในโรงม้า มีม้าอยู่สองตัว แซมตัวหนึ่ง ม้าขาวตัวหนึ่งนั้นสีตั้งแต่ศีร์ษะลงไปถึงไหล่ขาวบริสุทธิ แต่ไหล่จนท่อนท้ายสีขาวเจือแดงเหมือนสีฬ่อ จึงทรงเลือกเอาม้าขาวตัวนั้น แล้วเสด็จมาถึงณโรงทอง รับสั่งให้ช่างทำใบโพธิ์ทองคำโตเท่าใบโพธิ์ใส่หน้าม้า มีลายจำหลักประดับพลอยเขียวพลอยแดง แล้วเสด็จมาน่าโรงพระโอสถ พอพบพระพงศ์ (นรินทร์) เดินมา จึงรับสั่งกับพระพงศ์ให้เอาใบโพธิ์ไปปรับกับหน้าม้าขาวตัวนั้น พระพงศ์จึงกราบทูลว่า มิใช่ม้าดอก เปนช้างเผือกผู้ คนเขาดูอื้ออึงไป สิ้นความในพระสุบินแต่เท่านี้.
จึงทรงพระดำริห์ว่า ม้านั้นเห็นจะได้กับพม่า ช้างนั้นเห็นจะไม่เผือกบริสุทธิแท้ คงจะเปนช้างโรค สีก็จะเปนสองตอน ด้วยเสด็จมาพบพระพงศ์ ก็เปนหมอ ซึ่งว่าผู้คนดูมากนั้น เมืองเชียงใหม่เห็นจะตกแต่งแตกตื่นแห่แหนกันมากอยู่. ฯ