นิทานอีสป/นิทานที่ 10
_page_32.jpg)
กระต่ายตัวหนึ่งเห็นเต่าคลานมา ก็หัวร่อเยาะว่า เต่าขาสั้น เดินช้า เต่าจึงตอบไปว่า "ถึงท่านจะวิ่งเร็วราวกะลมพัด และขาเราจะสั้นกว่าขาของท่านก็จริงอยู่ แต่เราอยากจะลองดีเดินแข่งกับท่าน ท่านจะว่ากระไร" กระต่ายได้ยินเต่าท้าดังนั้น ก็นึกกระหยิ่มใจ ตกลงจะวิ่งแข่งด้วย จึงพร้อมกันไปหาหมาจิ้งจอก บอกความที่ตกลงกัน แล้วก็ตั้งให้หมาจิ้งจอกเป็นผู้เลือกทางที่จะแข่ง และให้เป็นผู้ตัดสินอยู่ปลายทางด้วย เมื่อถึงวันนัด สัตว์ทั้งสองก็มาตั้งต้นแข่งในที่ที่หมาจิ้งจอกชี้ให้ เต่าเมื่อตั้งต้นออกเดิน ก็ก้มหน้าคลานลัดตัดตรงไปทีละน้อย ๆ จนถึงที่สุด ฝ่ายกระต่ายถือดีในฝีเท้าของตัวว่า วิ่งได้เร็วกว่าเต่า ก็ชะล่าใจ หยุดนอนเสีย ไม่ออกวิ่ง ครั้นตื่นขึ้น ตกใจกลัวว่า จะไล่เต่าไม่ทัน จึงรีบกระโจนไปโดยเร็ว ก็พบเต่าไปถึงก่อนเสียแล้ว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าได้ประมาทหมิ่นผู้ที่ตัวเห็นว่า เลวทรามกว่าตัว เมื่อประมาทพลาดลงแล้ว อายเขา
