นิทานอีสป/นิทานที่ 40
ยังมีวัวต่างของพ่อค้าเกลือตัวหนึ่ง เจ้าของบรรทุกเกลือไปขายเนือง ๆ ครั้นหนึ่ง วัวต่างนั้นเดิมข้ามห้วย เหยียบหินพลลาดพลัดตกลงไปอยู่ในแอ่งน้ำในห้วย กว่าเจ้าของจะลงไปจูงขึ้นมาได้ ก็พอเกลือที่อยู่ในต่างถูกน้ำละลายไปหมด เมื่อวัวขึ้นมาถึงบนบก รู้สึกเบาหลัง จึงนึกว่า ที่ได้ลงไปแช่อยู่ในน้ำนั้นทำให้ของที่เขาบรรทุกหลังเบาไปได้ แต่นั้นมา เมื่อเจ้าของพาต่างบรรทุกเกลือไปถึงแม่น้ำลำคลองแห่งใด วัวต่างตัวนั้นก็แกล้งลงไปนอนเสียในน้ำจนเกลือละลายทุกคราวมา พ่อค้าต่างเห็นวัวโกงเช่นนั้น คราวหลังจึงแกล้งเอานุ่นบรรทุกต่างวัวตัวนั้นให้หนักเท่ากับที่เคยบรรทุกเกลือมาแต่ก่อน ฝ่ายวัวไม่รู้เท่าเจ้าของ ครั้นเดินไปถึงห้วงน้ำ ก็ลงไปนอนแช่น้ำเสียอีก คราวนี้ นุ่นไปถูกน้ำเข้า ก็อุ้มน้ำหนักขึ้นกว่าเวลาแห้ง วัวตัวนั้นก็ต้องหนักหลังยิ่งกว่าแต่ก่อน เจ้าของทำอย่างนี้จนวัวตัวนั้นเข็ด ไม่กล้าลงไปนอนในน้ำอีกต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนโกงเอาเปรียบเขาบ่อยนัก เขาคงรู้เท่าทำโทษคนโกงให้สมกับที่โกงเขาได้