ลักษณอาญาจีนสมัยเก่า/รูปที่ 20
โทษถึงตายมี ๒ ประการ คือ ตัดสีสะ ๑ รัดฅอให้ตาย ๑ การที่รัดฅอให้ตายมักมีมากกว่าตัดศีศะ แลเปนโทษถึงตายต่อผู้กระทำผิดเปนข้อใหญ่ แต่ไม่ร้ายกาจเหมือนอย่างที่ต้องถึงตัดสีสะ โทษเช่นฆ่าบิดามารดาโดยเจตนาหรือไม่เจตนา ๑ ทำการฉ้อโกงต่าง ๆ ต่อรัฐบาล ๑ ล่วงประเวณีหญิงโสดหรือว่ามีคู่แล้ว ๑ ว่ากล่าวหยาบช้าต่อบิดามารดา ๑ ขุดหลุมศพหรือลักของในหลุมศพ ๑ ปล้นสดมโดยใช้อาวุธ ๑ แลประดับกายด้วยไข่มุก ๑ การประดับกายด้วยไข่มุกมีโทษมากเช่นนี้ กำเนิดกฎหมายมีมาแต่ครั้งแผ่นดินใดไม่ปรากฎ
การรัดฅอให้ตาย บางทีก็ใช้สายเกาทัณฑ์รัด แต่ก็มีเชือกสำหรับรัดฅอเตรียมไว้ แลผูกนักโทษเข้ากับไม้กางเขนให้มั่นคง แล้วเอาห่วงดึงรูดสรวมฅอฉุดรั้งโดยนายเพ็ชฌฆาฏที่มีกำลัง
ผู้ที่มียศต้องโทษ มักใช้การประหารด้วยรัดฅอ เพื่อมิต้องตัดสีสะให้เสียเกียรติยศ ถ้าฮองเต้ทรงโปรดปราน ก็มักพระราชทานเชือกไหมให้ขุนนางที่จะถึงตายให้ผูกรัดฅอตายเอง