|
|
๏ สุนทรทำคำสวัสดิรักษา
|
ถวายพระหน่อบพิตรอิศรา
|
|
ตามพระบาฬีเฉลิมให้เพิ่มพูน
|
เป็นของคู่ผู้มีอิศริยยศ
|
|
จะปรากฏเกิดลาภไม่สาบสูญ
|
สืบอายุสุริวงศ์พงศ์ประยูร
|
|
ให้เพิ่มพูนภิญโญเดโชไชย
|
ว่าลืมหลงจงอุตส่าห์รักษาสิริ
|
|
ตามคติโบราณท่านขานไข
|
ว่าเช้าตรู่สุริโยอโณไทย
|
|
ตื่นนอนให้ห้ามโมโหอย่างโกรธา
|
ผินพักตร์สู่บูรพทิศแลทักษิณ
|
|
เศกวารินด้วยพระธรรมคาถา
|
ที่นับถือคือพระไตรสรณา
|
|
ถ้วนสามคราจึงชำระสระพระพักตร์
|
แล้วเอื้อนอรรถตรัสความที่ดีก่อน
|
|
จะถาวรพูนเกิดประเสริฐศักดิ์
|
ด้วยราศีที่ชะลอนรลักษณ์
|
|
อยู่พระพักตร์แต่ทิวาเวลากาล
|
ยามกลางวันนั้นว่าพระราศี
|
|
สถิตที่วรองค์ให้สรงสนาน
|
พระอุระประสุคนธ์วิมลมาลย์
|
|
จะสำราญโรคาไม่ราคี
|
ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าสุธาวาส
|
|
ฝ่ายเบื้องบาทซ้ายขวาเป็นราศี
|
จงรดน้ำชำระซึ่งราคี
|
|
ห้ามสตรีอย่าให้พาดบาทยุคล
|
เสวยนั้นผันพระพักตร์ไปบูรพทิศ
|
|
เจริญฤทธิ์ชันษาสถาผล
|
แม้นผินพักตร์ทักษิณถิ่นมณฑล
|
|
ไม่ขาดคนรักใคร่เวียนไปมา
|
ทิศประจิมอิ่มเอมเกษมสุข
|
|
บรรเทาทุกข์ปรากฏด้วยยศถา
|
แต่ทิศเหนือเหลือร้ายวายชีวา
|
|
ทั้งชันษาซุดน้อยถอยทุกปี ฯ
|
๏ อนึ่งนั่งบังคลอย่ายลต่ำ
|
|
อย่าบ้วนน้ำลายพาเสียราศี
|
ผินพระพักตร์สู่อุดรประจิมดี
|
|
ไม่ต้องผีคุณไสยพ้นภัยพาล
|
แล้วสรงน้ำชำระพระนลาฏ
|
|
จึงผุดผาดผิวพรรณในสัณฐาน
|
เสด็จไหนให้สรงชลธาร
|
|
เป็นฤกษ์พารลูบใล้แล้วไคลคลา ฯ
|
๏ อนึ่งพระองค์ทรงเจริญเพลินถนอม
|
|
อย่าให้หม่อมห้ามหลับทับหัตถา
|
ภิรมย์รสอตส่าท์สรงพระคงคา
|
|
เจริญราศีสวัสดิ์ขจัดภัย ฯ
|
๏ อนึ่งวันชำระสระพระเกล้า
|
|
อังคารเสาร์สิ้นวิบัติปัตไถม
|
ตัดเล็บวันพุธจันทร์กันจังไร
|
|
เรียนสิ่งใดวันพฤหัสสวัสดี ฯ
|
๏ อนึ่งภูษาผ้าทรงณรงค์รบ
|
|
ให้มีครบเครื่องเสร็จทั้งเจ็ดสี
|
วันอาทิตย์สิทธิโชคโฉลกดี
|
|
เอาเครื่องสีแดงทรงเป็นมงคล
|
เครื่องวันจันทร์นั้นควรสีนวลขาว
|
|
จะยืนยาวชันษาสถาผล
|
อังคารม่วงช่วงงามสีครามปน
|
|
เป็นมงคลขัตติยาเข้าราวี
|
เครื่องวันพุธสุดสีด้วยสีแสด
|
|
กับเหลือบแปดปนประดับสลับสี
|
วันพฤหัสจัดเครื่องเขียวเหลืองดี
|
|
วันศุกร์สีเมฆหมอกออกสงคราม
|
วันเสาร์ทรงดำจึงล้ำเลิศ
|
|
แสนประเสริฐเสี้ยนศึกจะนึกขาม
|
หนึ่งพาชีขี่ขับประดับงาม
|
|
ให้ต้องตามสีสรรพ์จึงกันภัย ฯ
|
๏ อนึ่งว่าถ้าจะลงสรงสนาน
|
|
ทุกห้วยธารเถื่อนถ้ำแลน้ำไหล
|
พระพักตร์นั้นผันล่องตามคลองไป
|
|
ห้ามมิให้ถ่ายอุจาร์ปัสสาวะ
|
อย่าผินหน้าฝ่าฝืนขึ้นเหนือน้ำ
|
|
จะต้องรำเพรำพัดซัดมาปะ
|
เมื่อสรงน้ำสำเร็จเสร็จธุระ
|
|
คำนับพระคงคาเป็นอาจิณ ฯ
|
๏ อนึ่งวิชาอาคมถมถนำ
|
|
เวลาค่ำควรคิดเป็นนิจศีล
|
จึงศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรนพ้นไพริน
|
|
ให้เพิ่มภิญโญยศปรากฏไป ฯ
|
๏ อนึ่งสุนัขมักเฝ้าแต่เห่าหอน
|
|
พิ่มอย่าขู่ก่อนด่าว่าอัชฌาลัย
|
พิ่มเสียสง่าราศีมักมีภัย
|
|
คนมิได้ยำเยงเกรงวาจา
|
อนึ่งเขฬะอย่าถ่มเมื่อลมพัด
|
|
ไปถูกสัตว์เสื่อมมนต์ดลคาถา
|
อนึ่งพบปะพระสงฆ์ทรงศีลา
|
|
ไม่วันทาถอยถดทั้งยศทรัพย์
|
อนึ่งอย่าด่าว่าแดดแลลมฝน
|
|
อย่ากังวลเร่งวันให้พลันดับ
|
เมื่อเช้าตรู่สุริยงจะลงลับ
|
|
จงคำนับสุริยันพระจันทร
|
อนึ่งเล่าเข้าที่ศรีไสยาสน์
|
|
อย่าประมาทหมั่นคำนับลงกับหมอน
|
เป็นนิรันดร์สรรเสริญเจริญพร
|
|
คุณบิดรมารดาคุณอาจารย์
|
๏ อนึ่งผ้าทรงจงนุ่งเหน็บข้างขวา
|
|
กันเขี้ยวงาจระเข้เดรฉาน
|
อนึ่งอย่าไปใต้ช่องคลองตะพาน
|
|
อย่ารอดร้านฟักแฟงแรงราคี
|
ทั้งไม้ลำค้ำเรือนแลเขื่อนคอก
|
|
ใครลอดออกอัปลักษณ์เสียศักดิ์ศรี
|
ถึงฤทธิเดชเวทมนตร์ดลจะดี
|
|
ตัวอัปรีย์แปรกลับให้อัปรา
|
อนึ่งไปไหนได้พบอสภซาก
|
|
อย่าออกปากทักทายร้ายนักหนา
|
ให้สรงน้ำชำระพระพักตรา
|
|
ตามตำราแก้กันอันตราย ฯ
|
๏ อนึ่งเครื่องผูกลูกสะกดตะกรุดคราด
|
|
เข้าไสยาสน์ยามหลับทับฉลาย
|
เครื่องอาวุธสุดห้ามอย่าข้ามกราย
|
|
อย่านอนซ้ายสตรีมักมีภัย
|
อนึ่งวันจันทร์คราสตรุษสารทสูรย์
|
|
วันเพ็ญบูรณ์พรรษาอัชฌาสัย
|
ทั้งวันเกิดเริดร้างให้ห่างไกล
|
|
ห้ามมิให้เสนหาถอยอายุ
|
แม้นสตรีมีระดูอย่าอยู่ด้วย
|
|
ถ้ามิม้วยก็มักเสียจักษุ
|
มักเกิดมีฝีพองเป็นหนองพุ
|
|
ควรทำนุบำรุงองค์ให้จงดี
|
๏ อนึ่งนั้นวันกำเหนิดเกิดสวัสดิ์
|
|
อย่าฆ่าสัตว์เสียสง่าทั้งราศี
|
อายุน้อยถอยเลื่อนทุกเดือนปี
|
|
แล้วมักมีทุกข์โศกโรคโรคา
|
อนึ่งบรรทมถ้าลมคล่องทั้งสองฝ่าย
|
|
พระบาทซ้ายอย่าพาดพระบาทขวา
|
ข้างขวาคล่องต้องกลับทับซ้ายมา
|
|
เป็นมหามงคลเลิศประเสริฐนัก ฯ
|
๏ อนึ่งว่าถ้าจะจรแลนอนนั่ง
|
|
สำเนียงดังโผงเผาะเกาะกุกกัก
|
คือคุณผีปีศาจอุบาทว์ยักษ์
|
|
ใครทายทักถูกฤทธิ์วิทยา
|
๏ ขอพระองค์จงจำไว้สำเหนียก
|
|
ดังนี้เรียกสวัสดิรักษา
|
สำหรับองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา
|
|
ให้ผ่องผาสุกสวัสดิ์ขจัดภัย
|
บทโบราณท่านทำเป็นคำฉันท์
|
|
แต่คนนั้นมิใคร่แจ้งแถลงไข
|
จึงกล่าวกลับซับซ้อนเป็นกลอนไว้
|
|
หวังจะให้เจนจำได้ชำนาญ
|
สนองคุณมุลิกาสามิภักดิ์
|
|
ให้สูงศักดิ์สืบสมบัติพัสถาน
|
แม้ผิดเพี้ยนเปลี่ยนเรื่องเบื้องโบราณ
|
|
ขอประทานอภัยโทษได้โปรดเอย ฯ
|