หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๕
ข้อ ๑๑
คนกำเนีดในประเทศเอเชีย เกีดในดินแดนซึ่งอยู่ในใต้อำนาจโดยตรงของกรุงฝรั่งเศส หรือในดินแดนที่อยู่ในความป้องกันของ[วซ 1] ปกครองกรุง[วซ 2] ฝรั่งเศสนั้น จะมีอำนาจที่จะรับความป้องกันของฝรั่งเศสได้ ยกเว้นเสียแต่ผู้ซึ่งได้เข้ามาตั้งอยู่ในกรุงสยามเมื่อก่อนเวลาที่ดินแดนที่กำเนีดของคนเหล่านั้นได้เข้าอยู่ในอำนาจปกครองหรือความป้องกันของฝรั่งเศส[1]
- ↑ หมายถึง คนจำพวกที่เรียกว่า "ในบังคับฝรั่งเศส" คือ เฉภาะคนที่มีชาติกำเนีดในดินแดนเมืองขึ้นของฝรั่งเศสหรือในอารักขาของฝรั่งเศส เว้นแต่ถ้าได้เข้ามาตั้งอยู่ในอาณาเขตร์ของสยามก่อนเวลาที่ดินแดนซึ่งผู้นั้นเกีดได้ตกไปเปนของฝรั่งเศสแล้ว ผู้นั้นไม่ควรเปนคนในบังคับฝรั่งเศส ต้องเปนคนในบังคับสยาม (อนึ่ง รัฐบาลฝรั่งเศสได้ปกครองดินแดนในทวีปเอเซีย (Asia) ต่างวาระกัน จึงควรทราบปีที่รัฐบาลฝรั่งเศสได้ปกครองดินแดนเหล่านั้นไว้ โดยมีลำดับ ดังนี้ ในอินเดีย มีเมืองปอนดิเชรี ๑ การิกัล ๑ จันทคาร์ ๑ มาเฮ ๑ ยาโนน ๑ พ.ศ. ๒๔๕๗ ค.ศ. ๑๘๑๔. ในอินโดจีน มีโคชินจีน คือ เมืองญวนตอนใต้ พ.ศ. ๒๔๐๑ ค.ศ. ๑๘๖๑. แดนกำพูชา พ.ศ. ๒๔๑๐ ค.ศ. ๑๘๖๗. เมืองญวนตอนเหนือ พ.ศ. ๒๔๒๖ ค.ศ. ๑๘๘๓. ประเทศลาว ฝั่งซ้ายฟากตวันออกแม่น้ำโขง พ.ศ. ๒๔๓๖ (ร.ศ. ๑๑๒) ค.ศ. ๑๘๙๓ เฃตร์แขวงเมืองหลวงพระบางซึ่งอยู่บนฝั่งขวาฟากตวันตกแม่น้ำโขง ตั้งแต่ใต้ปากคอบลงมาจนถึงเมืองแก่นท้าวแลปากน้ำเหืองต่อกับแม่น้ำโขงตอนหนึ่ง กับเมืองนครจำปาศักดิ์แลมโนไพรอีกตอนหนึ่ง พ.ศ. ๒๔๔๖ ค.ศ. ๑๙๐๔ มณฑลบูรพา คือ เมืองพระตะบอง, เสียมราฐ, แลศรีโสภณ พ.ศ. ๒๔๕๐ ค.ศ. ๑๙๐๗.)
