หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒
พระราชปรารภ
พีรียบรากรมภาหุ กราบบังคมทูลพระกรรุณาด้วยข้อ |
ความนายบุญศรี[1] ช่างเหลกหลวงร้องทุกข[2] ราชกล่าวโทษ |
|
ใจความว่า อำแดงป้อม ภรรยานายบุญศรี ฟ้อง |
หย่านายบุญศรี ๆ ให้การแก่พระเกษมว่าอำแดงป้อมนอก |
ใจทำชู้ด้วยนายราชาอรรถแล้วมาฟ้องหย่านายบุญศรี ๆ ไม่ |
หย่า พระเกษมหาพิจารณาตามคำให้การนายบุญศรีไม่ |
พระเกษมพูดจาแพละโลมอำแดงป้อม แลพิจารณาไม่ |
เปน |
|
เข้าด้วยอำแดงป้อม แล้วคัดข้อความมาให้ลู |
กขุนสานหลวงปฤกษา ๆ ว่า เปนหญิงหย่าชาย ให้อำแดงป้อม |
กับนายบุญศรีขาดจากผัวเมียกันตามกฎหมาย จึ่งทรงพระ |
กรรุณาตรัสว่า หญิงนอกใจชายแล้วมาฟ้องหย่าชาย ลูกขุน |
ปฤกษาให้หย่ากันนั้นหาเปน |
|
ไม่ จึ่งมีพระราชโองการ |
ตรัสสั่ง ให้เจ้าพญาพระคลังเอากฎหมายณสานหลวงมาสอบ |
กับฉบับ |
|
ได้ความว่า ชายหาผิดมิได้ หญิงขอหย่า |
ท่านว่า เปนหญิงหย่าชาย หย่าได้ ถูกต้องกันทังสามฉบับ |
จึ่งมีพระราชโองการมานพระบันทูลสูรสิงหนาทดำรัสว่า ฝ่าย |
พุทธจักรนั้น พระไตรยปิฎกแปดหมื่นสี่พันพระธรรมขันธ์ |
อันสมเดจ์พระพุทธิเจ้าทรงพระมหากรรุณาประดิษฐานไว้ต่าง |
พระองคได้เปนหลักโลกยสั่งสอนบรรพชิตบริษัษยแลฆราวาศ |
บริษัษยได้ประฏิบัดิ[วซ 1] รู้ซึ่งทางศุคติภูมแลทุคติภูม แลพระ |
- ↑ มีใบบอกแก้คำผิดให้แก้เป็น "ประฏิบัดิ"
ม.ธ.ก.