เรื่องผีสางเทวดา/คำอุทิศ
ข้าพเจ้าแต่งและตีพิมพ์หนังสือเรื่องนี้เป็นครั้งแรกเพื่ออุทิศแจกเป็นที่ระลึกในงานฌาปนกิจศพแม่บังเกิดเกล้าของข้าพเจ้าและของน้อง ๆ อีก ๖ คน หน้าที่อันเป็นกรณียะที่ลูกพึงปฏิบัติสนองคุณแม่ ข้าพเจ้าเชื่อแน่ว่า ตนเองและน้อง ๆ ได้มีโอกาสบำเพ็ญมาแล้วด้วยกตัญญูกตเวทีตลอดเวลานานที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ เมื่อหวนคิดถึงข้อนี้ ก็มีปีติเกิดความอิ่มใจ บัดนี้ แม่ที่รักของข้าพเจ้าก็ตายจากไปแล้ว ไปสู่แดนซึ่งใคร ๆ ถ้ายังเป็นอยู่ก็ไม่เคยไป เป็นแดนอันลึกลับเหลือรู้ว่า อยู่ที่ไหน แต่ความอาลัยและระลึกถึงพระคุณท่านย่อมมีอยู่เป็นธรรมดา กาลเวลาเท่านั้นซึ่งอาจทำให้ความรู้ที่กล่าวนี้บรรเทาลงไปได้ แต่กระนั้น ก็เห็นจะเป็นเวลานานช้ากว่าธรรมดา เพราะแม่ ไม่ว่าของใคร ย่อมมีพระคุณเหลือล้นพ้นพรรณนา แม้จะสำแดงออกมาได้ด้วยถ้อยคำ ใครก็ไม่ซาบซึ้งไม่เท่ากับที่ตรึงอยู่ในหัวใจและในความรู้สึกของตนเอง
หนังสือตีพิมพ์แจกเป็นที่ระลึกงานศพมักมีประวัติของผู้ตายตีพิมพ์ไว้ในหน้าต้น แต่ที่ไม่มีประวัติก็มี ข้าพเจ้าเลือกเอาอย่างหลัง เพราะแม่ของข้าพเจ้าเกิดมาในสกุลคนสามัญ ถ้าข้าพเจ้าจะลงประวัติไว้ด้วย ก็เป็นแต่ประวัติของคนสามัญ ไม่มีข้อความอันใดเด่นเป็นพิเศษที่ใครควรจะสนใจ นอกจากตัวของตนเองว่า ได้มีโอกาสเกิดมาเป็นลูกของแม่เท่านั้น
อนึ่ง ข้าพเจ้าถือโอกาสขอบพระคุณท่านที่เคารพซึ่งมีเมตตามาในงานสังสการศพแม่ของข้าพเจ้าไว้ในที่นี้ด้วย
ด้วยอานุภาพคุณพระศรีรัตนตรัย ขอกุศลทั้งหลายที่ข้าพเจ้าและน้อง ๆ ได้ปฏิบัติในหน้าที่ของลูกตลอดมาตั้งแต่เมื่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ตราบเท่าถึงวันแม่ได้ตายจากไปเมื่อวันที่ ๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๕ พร้อมทั้งกุศลทักษิณานุประทานที่ได้บำเพ็ญตามประเพณีนิยม จงเป็นปัจจัยบันดาลให้เกิดเป็นกัลปนาผลแก่แม่ผู้เป็นเจดีย์ของลูกตลอดไปในภพหน้าโน้นเทอญ.
