แผลเก่า/ภาคผนวก
ในเรื่องนี้
น่าปลาดอยู่บ้างที่ว่า เรื่องนี้มิได้เขียนโดยข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าเปนผู้เขียนคำนำ แต่ในทำนองนี้ก็มีผู้ทำกันอยู่บ้าาง และมักจะเฉพาะคนโต ๆ เช่นอาจารย์เขียนคำนำให้ศิษย์เพื่อเกียรติยศ
สำหรับข้าพเจ้า หาได้เขียนมุ่งหมายไปในทำนองนั้นแม้แต่น้อย เท่าที่เขียนมานี้ เขียนตามหลักและสิทธิ์ของเจ้าของคณะที่มีน่าที่เปนผู้แทนของผู้อ่านทั้งหลายให้เปนผู้เลือกเรื่องดี ๆ มาเสนอ ฉนั้น การเขียนครั้งนี้จึงไปในทำนองว่าเขียนรายงานยื่นแก่ผู้อ่านนั่นเอง
แผลเก่าเปนเรื่องในชนบทที่ใกล้พระนคร เขียนโดยไม้เมืองเดิมผู้ซึ่งมีหลักแหล่งอยู่ในชนบทของท้องเรื่องนั้นเองด้วย เรื่องนี้เปนนิยายรักที่ดูดดื่มและแฝงความรู้สึกนึกคิดชนิดสูง ๆ ไว้มากมาย ซึ่งเราจะพบเรื่องอย่างนี้ก็นาน ๆ สักครั้ง—หรือจะไม่มีเสียเลยในหนังสือเริงรมย์ประเภทนี้
แม้ว่าไม้เมืองเดิมจะเปนนักเขียนใหม่ก็ตาม แต่ได้สร้างความสำเร็จไว้อย่างปลาดและล้นค่า สร้างชีวิตและวิญญาณตัวลครไว้ได้ในย่านคลองเล็กสายยาวผ่านทุ่งบางกะปิจริง ๆ หากท่านผู้อ่านเรื่องแผลเก่าแล้วจะนานสักแสนนาน เมื่อมีโอกาศได้ผ่านไปทางย่านนั้น ก็จะระลึกถึงวิญญาณของตัวลครในนิยายรักที่ไม้เมืองเดิมได้ฝากไว้ณะที่อันแวดล้อมด้วยธรรมชาติวังเวงทุกเมื่อ
คลองปลายน้ำบางกะปินี้ ข้าพเจ้าเคยไปเที่ยวครั้งหนึ่ง เปนคลองเล็ก ๆ ตัดจากคลองใหญ่สระประทุมเปนสายยาว แล้วตัดทุ่งบางกะปิและหมู่บ้านชาวไร่ชาวทุ่งซึ่งมีชีวิตปล่าวเปลี่ยวไปจนจดคลองแสนแสบ
ปลาดที่ว่า ก็ไม่ไกลกรุงนัก แต่มีธรรมชาติงามและเปลี่ยวปล่าววังเวงที่สุด หมู่บ้านมีห่าง ๆ นอกจากทุ่งและดงไม้แล้ว ปลาเล็ก ๆ น้อย ๆ ผุดปุ่มป่ำอยู่ตามคลองสายนั้น หรือไม่ก็ควายลอนคอแช่น้ำอยู่นิ่ง ๆ นกบินโฉบหาอาหารอยู่เบื้องบน ลมพัดอ่อน ๆ ทุกสิ่งทุกอย่างสงบนิ่ง—คือธรรมชาติที่แท้
เมื่อข้าพเจ้าได้ตรวจเรื่องแผลเก่าแล้ว มีอะไรอยู่มากมายในท้องเรื่อง สามารถดูดดึงให้ไปเที่ยวในย่านนั้นอีกครั้ง พอไปครั้งสอง ข้าพเจ้าได้เปลี่ยนใจเปนเศร้าสลดเหงาใจอย่างพิกล ทั้งนี้ก็เพราะสถานที่นั้นได้ให้ข้าพเจ้าระลึกถึงชีวิตของหนุ่มสาวผู้หน้าสงสารในท้องเรื่องแผลเก่านี้มาทันใด ดังว่าดวงตาจะมองเห็นภาพที่ปรากฎชัด คล้ายวิญญาณของตัวลครที่ไม้เมืองเดิมผูกไว้จะสิงอยู่ในที่นั้นจริง ๆ และดูดดึงให้ข้าพเจ้าเศร้าสลดเห็นอกเห็นใจตามไปด้วย
ข้าพเจ้าสมัครใจจะเรียกการเขียนเรื่องชนิดนี้ว่า "ฝาก" คือ ฝากไว้ทั้งความนึกคิดของเขาแก่ผู้อ่าน และฝากวิญญาณตัวลครให้สิงอยู่ได้ในย่านนั้นจริง ๆ ดังวิญญาณปีศาจ หรือวิญญาณเจ้าพ่อเจ้าแม่แห่งความรักสถิตอยู่กับทุ่งและลำคลองป่าไม้ ทั้งจะเปนเครื่องเตือนใจแก่บรรดาหนุ่มสาวทั้งหลายใน⟨ค⟩ลองนั้นตลอดชีวิต
อดที่จะขอบใจและชมเชยไม้เมืองเดิมไม่ได้ที่ทำให้ข้าพเจ้ามีเรื่องอย่างนี้มากำนัลท่าน และหวังว่าท่านจะพอใจเท่า ๆ กับข้าพเจ้าเช่นกัน
ในเร็ว ๆ นี้