กฎหมายไทยฯ/เล่ม 1/เรื่อง 18
๏มีพระบรมราชโองการมารพระบัณฑูลสุรสิงหนาทให้ประกาศเจ้าพนักงานแลเจ้าภาษีนายอากรให้ทราบทั่วกันว่า ผู้ซึ่งได้รับทำภาษีอากรมาแต่ก่อน ๆ เงินหลวงค้างสะสมอยู่มาก ตั้งร้อยชั่งพันชั่งกว่านั้นขึ้นไปก็มีเปนอันมาก ครั้นให้เจ้าพนักงานเร่งรัดก็ไม่ใคร่จะได้ ขอทุเลาผัดผ่อนส่ง ได้บ้าง ที่ไม่ได้เปนอันมาก บางรายก็ขอทุเลาแก้ตัวใหม่ เอาเงินใหม่ผ่อนใช้เงินเก่า เงินใหม่ก็ค้างทับเข้าทุกปี ๆ ยากที่จะสะสางให้หมดได้ บางรายก็ต้องหักล้มยับเยินไป เงินหลวงก็สูญ ตัวก็ต้องฉิบหาย บุตรภรรยาทรัพย์สมบัติเกบมาเปนของหลวงก็ไม่ได้ซีกได้เสี้ยวของเงินที่ค้าง เพราะเจ้าภาษีได้เงินมาแล้วเอาไปทำการค้าขายต่าง ๆ เงินหลวงก็ไม่ส่ง ถ้าเร่งเงินหลวงหนักเข้า การค้าขายก็ ร่วงโรยไป เพราะฉนั้น การค้าขายที่กรุงเทพนี้จึงไม่เจริญ ที่ในหลวงก็ไม่เปนประโยชน์ ที่ลุกค้าก็ไม่ตั้งอยู่ใด้ บ้านเมืองก็ไม่มีความเจริญ จึงทรงพระราชดำริห์ให้ตั้งพระราชบัญญัติให้เจ้าพนักงานแลเจ้าภาษีนายอากรจัดธรรมเนียมให้เรียบร้อยขึ้น จะได้เปนความเจริญแก่บ้านเมืองต่อไป ให้เจ้าพนักงานแลเจ้าภาษีประพฤติการตามพระราชบัญญัตินี้จงทุกประการ ๚ะ
