นิทานอีสป/นิทานที่ 42
นิทานที่ ๔๒ เรื่อง กวางกับเสือ
กวางตัวหนึ่งออกเที่ยวหากินอยู่ที่ชายป่า ในขณะที่และเล็มหญ้ากินเพลินอยู่ กวางเหลือบไปเห็นนายพรานถือหน้าไม้เดินด้อมเข้ามาทางหมู่ไม้ ก็มีความตกใจกลัว กระโดดหนีเข้าป่าไป ส่วนนายพรานก็สะกดรอยตามรุกเข้าไปจนกวางจวนตัวจะหนีไปไหนไม่รอด จึงวิ่งเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเสือ ข้างฝ่ายเสือ เมื่อเห็นกวางวิ่งเข้าไปในถ้ำเสือ เสือก็หมอบฟุบลงที่ข้างก้อนหินใหญ่ไม่ให้กวางเห็น ปล่อยให้กวางเข้าไปจนก้นถ้ำแล้ว ก็กระโจนเข้างับคอกวางล้มตายอยู่ณที่ซ่อนนั้นเอง กวาง ในเมื่อเวลาจะสิ้นใจ ร้องขึ้นว่า "ดูเถอะ อันตรายย่อมมีอยู่ไม่ว่าที่ไหน เราหนีคนพ้นแล้ว ก็ยังมาปะเสือเข้าอีก"
* * *
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การที่จะหลบหลีกอันตราย จงคิดดูเสียให้รอบคอบก่อน ระวังอย่าวิ่งเข้าไปหาอันตรายเข้าอีกได้
