บ้วนฮ่วยเหลา/เล่ม ๑/ตอน ๑๕

หน้า ๙๑–๙๕ สารบัญ

ฝ่ายนางเต็กไทเฮาแจ้งความแล้วก็ร้องไห้ จึงว่ากับโลฮวยอ๋องผู้บุตรว่า แต่มารดามาอยู่ที่นี่ก็ช้านานแล้ว หาได้ยินข่าวว่าลูกหลานที่ไหนจะมาไม่ เจ้าอย่าเพ่อให้ฮันขีกลับไปบ้านก่อน ให้คอยรออยู่จนวันขึ้นสิบห้าค่ำพระจันทร์เต็มดวงก่อน โลฮวยอ๋องก็คำนับลามาแจ้งความแก่ฮันขีว่า นางเต็กไทเฮายังมิให้ท่านกลับไปบ้านก่อน ต่อถึงวันขึ้นสิบห้าค่ำจึงค่อยไป ฮันขีก็ต้องค้างอยู่ที่วังนำเชงเก๋งนั้น

ยังมีมังกรตัวหนึ่ง เง็กเสียงฮ่องเต้ให้ลงมาเป็นม้าสำหรับพระเจ้าซ่องไทโจ๊ คือ เตียคังเอี๋ยน ขี่ออกปราบศึก ครั้นศึกสงบ แผ่นดินเป็นสุขเรียบร้อย พระเจ้าซ่องไทโจ๊ก็สวรรคต มังกรก็ต้องกลับไปอยู่ที่เก่าตามเดิม ครั้นอยู่มาวันหนึ่ง มังกรหนีลงมาเล่นน้ำที่แขวงเมืองซัวไซ ตำบลบ้านเซียวเอียงตี๋ บังเกิดน้ำท่วมนองไป ไพร่บ้านพลเมืองทั้งหลายจมน้ำตายกว่าสิบหมื่น ความทราบถึงเง็กเสียงฮ่องเต้ เง็กเสียงฮ่องเต้ให้เอามังกรไปฆ่าเสีย เทพยดาทั้งหลายจึงกราทูลว่า บัดนี้ เต็กเซงก็ไปทำราชการจะได้ช่วยกู้บ้านเมืองปราบปรามข้าศึกให้เรียบร้อย ขอพระองค์จงให้มังกรลงไปเป็นม้าสำหรับให้เต็กเซงขี่ออกสู้ศึกสงครามเถิด เง็กเสียงฮ่องเต้ก็เห็นชอบด้วย จึงให้มังกรลงไปเป็นม้าสำหรับเต็กเซงขี่ มังกรก็ลงไปอยู่ในสระน้ำที่สวนดอกไม้ในบ้านโลฮวยอ๋อง

ฝ่ายคนใช้ของโลฮวยอ๋องพากันไปที่สระน้ำในสวนดอกไม้ มังกรเห็นคนเดินมาก็ขึ้นจากน้ำจะเข้ากัดเอา คนเหล่านั้นเห็นก็ตกใจ พากันวิ่งหนีไปแจ้งความแก่โลฮวยอ๋อง โลฮวยอ๋องได้ฟังก็ตกใจ จึงว่ากับฮันขีว่า บัดนี้ เกิดสัตว์ร้ายขึ้นที่สระน้ำ จะทำกระไรดี ไม่เห็นใครที่จะกำจัดสัตว์ร้ายได้เลย เห็นแต่หลวงจีนองค์หนึ่งอยู่ที่เขาเลงโฮซัวนั้น เธอมีวิชาความรู้ อาจกำจัดสัตว์ร้ายได้ แต่หนทางไกลกันดารนัก ท่านจะเห็นอย่างไร ฮันขีจึงตอบว่า ข้าพเจ้าเห็นมีชายคนหนึ่งมีกำลังและฝีมือเข้มแข็งนัก อาจกำจัดสัตว์ร้ายได้ โลฮวยอ๋องจึงว่า ถ้ากระนั้น ท่านจงไปพาชายผู้นั้นมาเถิด ฮันขีจึงตอบว่า ชายผู้นั้นชื่อ เต็กเซง หนีพังหองมาอยู่บ้านข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเอาไปซ่อนไว้บนเก๋งงีจิวเหลา ครั้นรุ่งเช้า พังหองให้ทหารล้อมบ้านข้าพเจ้าไว้คอยจับตัวจนบัดนี้ โลฮวยอ๋องได้ฟังดังนั้นจึงสั่งทหารถืออาชญาสิทธิ์ให้ไปไล่ทหารพังหองให้กลับไปเสีย แล้วจงพาผู้นั้นมาหาเรา ทหารถืออาชญาสิทธิ์รับคำสั่งแล้วก็คำนับลามาถึงบ้านฮันขี ฝ่ายทหารพังหองเห็นทหารถืออาชญาสิทธิ์มาขับไล่ก็พากันกลับไปแจ้งความให้พังหองฟังทุกประการ พอทหารสี่สิบคนไปตามลีกีเอ๋งนั้นกลับมาแต่สามสิบแปดคนเข้าไปแจ้งความแก่พังหองว่า พวกข้าพเจ้าทั้งหลายไปตามลีกีเอ๋งก็หาพบไม่ พังหองฟังทหารทั้งสองฝ่ายมาแจ้งความดังนั้นจึงคิดว่า ลีกีเอ๋งก็จับไม่ได้ เต็กเซงเล่าโลโฮวยเอ๋งก็มาพาเอาตัวไป ในขณะนี้ ถึงจะฆ่าเต็กเซงไม่ได้ นานไปคงจะกำจัดเสียให้จงได้

ฝ่ายทหารถืออาชญาสิทธิ์เห็นทหารพังหองกลับไปสิ้นแล้ว ก็พาเต็กเซงไปคำนับโลฮวยอ๋อง โลฮวยอ๋องจึงถามว่า เจ้าชื่อเต็กเซงหรือ เจ้าเป็นศิษย์เฮงเซียนเล่าโจ๊ มีฝีมือเข้มแข็ง บัดนี้ มีสัตว์ร้ายเหมือนมังกร ที่ศีรษะมีเขา เห็นคนแล้วจะขบกัดเอา นางเต็กไทเฮา มารดาเรา มีความวิตกนัก ถ้าเจ้ากำจัดสัตว์ร้ายนี้ได้ เราจะกราบทูลพระเจ้าแผ่นดินให้เจ้าเป็นขุนนางฝ่ายทหาร เต็กเซงได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ จึงว่า ข้าพเจ้าจะอาสาไปกำจัดสัตว์ร้ายให้จงได้ โลฮวยอ๋องก็ดีใจ จึงให้คนพาเต็กเซงไปที่สระน้ำสวนดอกไม้ เต็กเซงจึงคิดว่า ฮันขีได้บอกกับโลฮวยอ๋องว่า เรากำจัดสัตว์ร้ายได้ แต่ครูเราก็ได้ฝึกสอนให้แต่เพลงอาวุธ ที่จะได้สอนให้กำจัดสัตว์ร้ายนั้นหามิได้ ตัวเราก็เป็นชายชาติทหาร ซึ่งจะมากลัวความตายนั้นหาควรไม่ จะเป็นตายประการใดก็ควรจะไว้ชื่อในแผ่นดิน คิดแล้วจึงให้คนใช้ไปเอากระบี่มาเล่มหนึ่ง แล้วสั่งให้คนใช้ตีม้าล่อฆ้องกลองอื้ออึงขึ้น แล้วเต็กเซงก็เดินเข้าไปในสวนแต่ผู้เดียว วันนั้นเป็นวันขึ้นสิบสี่ค่ำ เดือนหงายแต่ยังหาเต็มดวงไม่ คนใช้เหล่านั้นก็พากันปิดประตูสวนเสีย แล้วก็ตีม้าล่อฆ้องกลองอื้ออึงไป

ฝ่ายมังกรเห็นเต็กเซงเดินมา ก็ขึ้นจากสระน้ำเข้าไล่กัดเต็กเซง เต็กเซงก็ต่อสู้ต้านทานเป็นสามารถ เต็กเซงทานกำลังมังกรไม่ได้ก็ถอยหนี มังกรก็ไล่ติดตามเต็กเซงไป เต็กเซงก็ถลำล้มลง มังกรก็โถมเข้าไปจะกัดเอา เผอิญให้มังกรเห็นเป็นดาวทหารอยู่ที่ตัวเต็กเซง มังกรก็รำลึกขึ้นได้ว่า เง็กเสียงฮ่องเต้สั่งเราให้มาเป็นม้าสำหรับเต็กเซงขี่ คนนี้เห็นจะเป็นเต็กเซงแน่แล้ว มังกรก็กลายเป็นม้า ที่ศีรษะมีเขา สีตัวแดงดังดอกเซ่ง สูงใหญ่ ยืนนิ่งอยู่ เต็กเซงลุกขึ้นได้ เห็นมังกรกลายเป็นม้า จึงคิดว่า เราสู้กับมังกร เราทานกำลังมังกรไม่ได้ ถอยหนีไปล้มลง มังกรก็หาทำอันตรายไม่ กลับกลายเป็นม้ายืนนิ่งอยู่ดังนี้ หรือจะมาเป็นม้าสำหรับเราขี่ดอกกระมัง คิดแล้วจึงร้องว่า ม้าเอ๋ย ถ้าจะมาเป็นม้าสำหรับให้เราขี่ จงพยักหน้าสามที ถ้ามิใช่ จงสั่นศีรษะสามที ม้ามังกรก็พยักหน้าสามที เต็กเซงเห็นดังนั้นก็ดีใจ จึงโดดขึ้นหลังม้าขับเล่นในสวน แล้วเรียกให้เปิดประตูรับ