ไตรภูมิพระร่วง/คาถานมัสการ
| วันน์ทิต๎วา สิรสา พุท์ธํ | สหัส์ส ธัม์มํ คณมุต์ตมํ[1] | |
| อิทํ ติสํ เขปํ | ปวัก์ขามิ กถํ อิธ |
| สุจิร ภฏิตุกามํ | สัช์ชนาลิยสโมหํ | |
| มธุร สมคนานํ | ปารมี ปารุฬ๎หถา |
| คุณยํ สรคัน์ธํ | กัณ์ณิกา ฉกวัณ์ณํ | |
| ชณจรณสโวชํ | ปีติปาโมช์เฌ ภิวัน์เท |
| วิกสิตวิทิตานํ | สัช์ชราโธรุณ์ณนํ | |
| สัช์ชนหทยสา เม | สาวนาภาเม กุสลยุเทน์ตํ |
| มกุสลติมรัน์ธํ | ธสนํ ปาภูตํ | |
| มุนิวร มวลัต์ถํ | ธัม์มทีปภิวัน์เทมิ |
| สชนมนสโรชํ | พุท์ ธิวารี สชผล | |
| อุภริยภชิตัต์ต | ธัม์มสการ สํกตํ |
| วิมลธวลสิสํ | รสิธัญ์ญายุเปต | |
| สสธรวรสยํ | อุต์ตมัค์เค ภิวัน์เท |
| ชโนรณาวิณารวิภาเวน์โต | เห อปาสาปัญ์ญวา | |
| สัท์ธามลผลาพุท์ธํ | พาหุสัจ์จธนาลโย |
| กูปภูปัน์ธยัน์โตโย | ราชาสุนุรัท์ธชโก | |
| สุโขเทย์ยนิริน์ทัส์ส | ลิเทย์โยนามอัต๎รโช |
| อภิราโมมหาปัญ์โญ | ธิติมาจวิสารโธ | |
| ทานาสีลลคุณูเปโต | มาตาปิตุภโรปิจ |
| ธัม์มธโรสกุสโล | สัพ์พสัต์เถจสุปากโฏ | |
| อยํภูมิกถานาม | รัญ์ญา เภเทนจ |
| สัช์ชนาลัย์ยธรัม๎หิ | ถปิตาทยภาสโต | |
| พุช์ฌิตุสาสนัญ์เจว | สัก์กัจ์จํสัพ์พโสเจทา |
เชิงอรรถ
แก้ไข- ↑ ฉบับหนึ่งเป็น “คณุต์ตมํ” — [เชิงอรรถของ กรมศิลปากร].
งานนี้ ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
- ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
- แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก
