นิทานที่ ๒๔ เรื่อง อึ่งอ่างกับวัว

วันตัวหนึ่งเที่ยวและเล็มหญ้ากินอยู่ตามชายทุ่ง ขณะเมื่อเดินเลียบไปตามริมคู เผอิญย่างเท้าไปเหยียบถูกอึ่งอ่างครอกหนึ่งตายเกือบหมด เหลืออยู่แต่ตัวเดียว ครั้นแม่อึ่งอ่างกลับมาจากหากิน ลูกอึ่งอ่างจึงเล่าเรื่องให้แม่ฟังว่า "แม่ แม่ เมื่อตะกี้นี้มีสัตว์อะไรตัวหนึ่งใหญ่โตจริง ๆ มาเหยียบลูกของแม่ตายหมด รอดอยู่แต่ฉันตัวเดียวเท่านั้น" แม่ถามว่า "สัตว์อะไรจึงใหญ่นักหนา ใหญ่เท่านี้ได้ไหม" ว่าแล้วก็พองตัวขึ้น ลูกตอบว่า "มันใหญ่กว่านั้นอีกแม่" แม่อึ่งอ่างก็พองตัวขึ้นอีกแล้วถามลูกว่า "เท่านี้ได้ไหม" ลูกตอบว่า "นั่นก็ยังโตไม่ได้ครึ่งตัวของมันเลยแม่" แม่ได้ฟังดังนั้น มีความขัดเคือง นึกอยู่แต่ในใจว่า ไฉนตนจะทำให้ตัวโตเท่าเทียมสัตว์ใหญ่นั้นไม่ได้ เมื่อคิดดังนั้นแล้ว ก็ค่อย ๆ เบ่งให้ตัวพองขึ้นทีละน้อย ๆ จนเกินขนาด ท้องแตกตายอยู่กับที่

* * *

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การทะนงตัวอยากจะเท่าเทียมผู้ที่สูงกว่าตัวด้วยอุบายที่ผิดธรรมดา ย่อมเกิดความเสียหายแก่ตนเอง