โคลงโลกนิติ/2
(เปลี่ยนทางจาก โคลงโลกนิติ 2/5)
โคลงโลกนิติ ฉบับศิลาจารึกวัดพระเชตุพนฯ
วิกิพีเดีย มีบทความเรื่อง:
ก ¿ · ด ๑๐๑ · ว ¿ | |
๏ จำสารสับปลอกเกี้ยว | ตีนสาร |
จำนาคมนตร์โอฬาร | ผูกแท้ |
จำคนเพื่อใจหวาน | ต่างปลอก |
จำโลกนี้นั่นแล้ | แต่ด้วยไมตรี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๒ · ว ¿ | |
๏ เรียนพระธรรมแท้ผูก | ศาสนา |
ปลอกผูกคชตรึงตรา | ตรากหมั้น |
มนตร์ดลแลหยูกยา | สมรรถผูก งูแฮ |
ผูกโลกทั้งหลายนั้น | แน่นด้วยไมตรี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๓ · ว ¿ | |
๏ ผจญคนมักโกรธด้วย | ไมตรี |
ผจญหมู่ทรชนดี | ต่อตั้ง |
ผจญคนจิตโลภมี | ทรัพย์เผื่อ แผ่นา |
ผจญอสัตย์ให้ยั้ง | หยุดด้วยสัตยา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๔ · ว ¿ | |
๏ รบชนะศึกได้ | ในณรงค์ |
รบแม่เรือนตัวยง | ขยาดแพ้ |
รบใจชักให้คง | ความสัตย์ |
ถือว่าผู้นั้นแล้ | เลิศล้ำชายชาญ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๕ · ว ¿ | |
๏ คนใดคนหนึ่งผู้ | ใจฉกรรจ์ |
เคียดฆ่าคนอนันต์ | หนักแท้ |
ไป่ปานบุรุษอัน | ผจญจิต เองนา |
เธียรท่านเยินยอแล้ | ว่าผู้มีชัย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๖ · ว ¿ | |
๏ แพ้ศึกหลบหลีกได้ | รอดตน |
แพ้คดีทุกข์ทน | ทรัพย์ผ้าย |
แพ้เบี้ยค่นจนจน | ตัวยาก ก็ดี |
แพ้แม่เรือนทำร้าย | ยากเท้าบรรลัย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๗ · ว ¿ | |
๏ สงครามแสวงท่วยแกล้ว | อาสา |
กลคดีพึงหา | ท่านรู้ |
ยามกินรสโอชา | ชวนเพื่อน กินนา |
หาปราชญ์ล้ำเลิศผู้ | เมื่อแก้ปริศนา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๘ · ว ¿ | |
๏ แสวงรู้พึงคบด้วย | บัณฑิต |
แสวงทรัพย์คบพาณิช | ง่ายไซร้ |
แสวงหายศศักดิ์ชิด | ชอบราช |
ผิใคร่ได้ลูกไซร้ | เสพส้องเมียสาว ฯ |
ก ¿ · ด ๑๐๙ · ว ¿ | |
๏ หายากเชิงรอบรู้ | การกิจ |
หายากเชิงชาญชิด | ชอบใช้ |
หายากเช่นเชิงมิตร | คุงชีพ |
หายากเชิงช่างให้ | ชอบน้ำใจจริง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๐ · ว ¿ | |
๏ ร้อยคนหาแกว่นแกล้ว | กลางณรงค์ |
พันหนึ่งหาปัญญายง | ยิ่งรู้ |
แสนคนเสาะคนตรง | ยังยาก |
ไป่เท่าคนหนึ่งผู้ | อาจอ้างอวยทาน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๑ · ว ¿ | |
๏ ร้อยคนหาแกว่นแกล้ว | กลางณรงค์ |
พันหนึ่งหาปัญญายง | ยิ่งรู้ |
แสนคนเสาะคนตรง | ยิ่งยาก |
ไป่เท่าคนหนึ่งผู้ | อาจอ้างอวยทาน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๒ · ว ¿ | |
๏ ช้างม้าเมียมิ่งแก้ว | เงินทอง |
ตัวมิตายจักปอง | ย่อมได้ |
ชีวิตสิ่งเดียวของ | หายาก |
ใช่ประทีปเทียนไต้ | ดับแล้วจุดคืน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๓ · ว ¿ | |
๏ เมื่อน้อยเรียนเร่งรู้ | วิชา |
ครั้นใหญ่หาสินมา | สู้เหย้า |
เมื่อกลางแก่ศรัทธา | ทำแต่ บุญนา |
ครั้งแก่แรงวอกเว้า | ห่อนได้เป็นการ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๔ · ว ¿ | |
๏ ความรู้ดูยิ่งล้ำ | สินทรัพย์ |
คิดค่าควรเมืองนับ | ยิ่งไซร้ |
เพราะเหตุจักอยู่กับ | กายอาต มานา |
โจรจักเบียนบ่ได้ | เร่งรู้เรียนเอา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๕ · ว ¿ | |
๏ ความรู้เรียนเมื่อน้อย | หนังสือ |
ค่อยสมรรถจึงหัดปรือ | โล่ดั้ง |
รู้แล้วเลิศอย่าถือ | ตนถ่อม เถิดพ่อ |
บุญจักให้ใครรั้ง | เริ่มรู้เป็นเอง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๖ · ว ¿ | |
๏ ความรู้ดูยิ่งล้ำ | สินทรัพย์ |
คิดค่าควรเมืองนับ | ยิ่งไซร้ |
เพราะเหตุจักอยู่กับ | กายอาต- มานา |
โจรจักเบียนบ่ได้ | เร่งรู้เรียนเอา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๗ · ว ¿ | |
๏ จักเรียนความรู้พิ- | นิจครู |
จักกล่าวภรรยาดู | พวกพ้อง |
จักขึ้นสู่บนภู- | เขาค่อย เดินนา |
จักเสพกามาพร้อง | โกรธไซร้รำพึง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๘ · ว ¿ | |
๏ ความเพียรเป็นอริแล้ว | เป็นมิตร |
คร้านเกียจเป็นเพื่อนสนิท | ร่วมไร้ |
วิชาเฉกยาติด | ขมขื่น |
ประมาทเหมือนดับไต้ | ชั่วร้ายฤๅเห็น ฯ |
ก ¿ · ด ๑๑๙ · ว ¿ | |
๏ ผิรู้รู้จุ่งให้ | เทียมคน |
จักเงื่องเงื่องเป็นกล | เงื่องแหง้ |
จักสุกอย่าสุกปน | ดิบครึ่ง หนึ่งนา |
ทางไล่ไว้หนีแก้ | รอดแคล้วภัยพาล ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๐ · ว ¿ | |
๏ ความรู้รู้ยิ่งได้ | สินศักดิ์ |
เป็นที่ชนพำนัก | นอบนิ้ว |
อย่าเกียจเกลียดหน่ายรัก | เรียนต่อ |
รู้ชอบใช่หอบหิ้ว | เหนื่อยแพ้แรงโรย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๑ · ว ¿ | |
๏ วิชาเป็นเพื่อนเลี้ยง | ชีวิต |
ยามอยู่เรือนเมียสนิท | เพื่อนร้อน |
ร่างกายสหายติด | ตามทุกข์ ยากนา |
ธรรมหากเป็นมิตรข้อน | เมื่อม้วยอาสัญ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๒ · ว ¿ | |
๏ เป็นชายความรู้ยิ่ง | เป็นทรัพย์ |
ทุกประเทศมีผู้นับ | อ่านอ้าง |
สตรีรูปงามสรรพ | เป็นทรัพย์ ตนนา |
แม้ตกยากไร้ร้าง | ห่อนไร้สามี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๓ · ว ¿ | |
๏ เห็นใดจำให้แน่ | นึกหมาย |
ฟังใดอย่าฟังดาย | สดับหมั้น |
ชนม์ยืนอย่าพึงวาย | ตรองตรึก ธรรมนา |
สิ่งสดับทั้งนั้น | ผิดเพี้ยนเป็นครู ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๔ · ว ¿ | |
๏ เภตราเพียบล่มล้ม | จมอรร- ณพนา |
เกวียนหนักหักเพลาพลัน | ง่ายไซร้ |
น้ำน่านซ่านตลิ่งคัน | เพราะเปี่ยม เต็มแฮ |
ผู้ประจาคมากให้ | ทรัพย์ม้วยหมดตัว ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๕ · ว ¿ | |
๏ พลอดนักมักพลาดพลั้ง | พลันผิด |
หาญนักมักชีวิต | มอดม้วย |
ตรองนักมักเสียจริต | จักคลั่ง |
รักนักมักหลงด้วย | เล่ห์ลิ้นลมหญิง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๖ · ว ¿ | |
๏ คนใดโผงพูดโอ้ | อึงดัง |
อวดว่ากล้าอย่าฟัง | สัปปลี้ |
หมาเห่าเล่าอย่าหวัง | จักขบ ใครนา |
สองเหล่าเขาหมู่นี้ | ชาติเชื้อเดียวกัน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๗ · ว ¿ | |
๏ เสือใดแรงร้ายระ | พะพง |
อาจอุกบุกดงยง | ขบคั้น |
กินสัตว์สุระทะนง | ศักดิ์สาธุ์ |
จักฉิบหายตายหมั้น | เพราะร้ายแรงทะนง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๘ · ว ¿ | |
๏ ลับหลังบังเบียดล้าง | ลบคุณ |
ต่อพักตร์ยกยอบุญ | ลึกซึ้ง |
คบมิตรจิตปานปุน | เป็นดุจ นี้นา |
กลดั่งเสพน้ำผึ้ง | คลุกเคล้ายาตาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๒๙ · ว ¿ | |
๏ ผู้อื่นแม้ประโยชน์ไซร้ | เสมอมิตร |
มิตรประทุษฐ์ทำจิต | เจ็บช้ำ |
กายกับพยาธิชิด | ใครชอบ เลยนา |
รุกขชาติในป่าล้ำ | เลิศให้เป็นยา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๐ · ว ¿ | |
๏ สนิมเหล็กเกิดแต่เนื้อ | ในตน |
กินกัดเนื้อเหล็กจน | กร่อนขร้ำ |
บาปเกิดแก่ตนคน | เป็นบาป |
บาปย่อมทำโทษซ้ำ | ใส่ผู้บาปเอง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๑ · ว ¿ | |
๏ ฟักแฟงแตงเต้าถั่ว | งายล |
หว่านสิ่งใดให้ผล | สิ่งนั้น |
ทำทานหว่านกุศล | ผลเพิ่ม พูนนา |
ทำบาปบาปซั้นซั้น | ไล่เลี้ยวตามตน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๒ · ว ¿ | |
๏ ยายำประกอบด้วย | มนตร์ดล |
เคราะห์โศกโรคบนปน | ปะไซร้ |
แม้นบุญช่วยอวยผล | ผลเพิ่ม พูนนา |
แม้บาปบุรพกรรมให้ | บาปซ้ำเสียศูนย์ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๓ · ว ¿ | |
๏ มีสินฤๅเท่าผู้ | มีคุณ |
ข้าศึกฤๅปานปุน | พยาธิไซร้ |
รักใดจักเพิ่มพุน | รักอาต- มานา |
แรงอื่นฤๅจักได้ | เท่าด้วยแรงกรรม ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๔ · ว ¿ | |
๏ อย่าโทษไทท้าวท่วย | เทวา |
อย่าโทษสถานภูผา | ย่านกว้าง |
อย่าโทษหมู่วงศา | มิตรญาติ |
โทษแต่กรรมเองสร้าง | ส่งให้เป็นเอง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๕ · ว ¿ | |
๏ หมอแพทย์ทายว่าไข้ | ลมคุม |
โหรว่าเคราะห์แรงรุม | โทษให้ |
แม่มดว่าผีกุม | ทำโทษ |
ปราชญ์ว่ากรรมเองไซร้ | ก่อสร้างมาเอง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๖ · ว ¿ | |
๏ แม้มีตัวใหญ่เพี้ยง | ภูผา |
สูงเจ็ดลำตาลสา- | มารถแท้ |
พงศ์พันธุ์เผ่าจันทรา | สุริเยศ ก็ดี |
ครั้นว่าไร้ทรัพย์แล้ | ทั่วหล้าฤๅเห็น (นับหน้าฤๅมี) ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๗ · ว ¿ | |
๏ คนผู้หินชาติช้า | พงศ์พันธุ์ |
ครั้นมั่งมีสินสรรพ์ | อวดอ้าง |
แม้ผู้เผ่าสุริยจันทร์ | สูงศักดิ์ ก็ดี |
ครั้นทรัพย์แรมโรยร้าง | หมู่ร้ายดูแคลน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๘ · ว ¿ | |
๏ แม้มีเนตรพ่างเพี้ยง | พันจัก- ษุแฮ |
มีวิชารู้หลัก | เลิศล้น |
ปัญญายิ่งยศศักดิ์ | ฦาทั่ว ภพนา |
รู้เท่าใดฤๅพ้น | พ่ายแพ้ความตาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๓๙ · ว ¿ | |
๏ มีฤทธิแรงมากแม้น | ทศพล ก็ดี |
หักพระเมรุทบทน | ท่าวแท้ |
หยิบยกสี่สากล | ชูกลอก ไว้นา |
บัดย่อมจะพ่ายแพ้ | แก่ท้าวมฤตยู ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๐ · ว ¿ | |
๏ มีฤทธิ์รู้ยิ่งแม้น | สัพพัญญู ก็ดี |
เหินเห็จเตร็จไตรตรู | ทั่วหล้า |
ตำดินแหวกสินธู | ทุกทวีป |
รู้เท่ารู้ล้นฟ้า | ห่อนพ้นความตาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๑ · ว ¿ | |
๏ มีบุตรบ่วงหนึ่งเกี้ยว | พันคอ |
ทรัพย์ผูกบาทาคลอ | หน่วงไว้ |
ภรรยาเยี่ยงบ่วงปอ | รึงรัด มือนา |
สามบ่วงใครพ้นได้ | จึ่งพ้นสงสาร ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๒ · ว ¿ | |
๏ บัญญัติลูกเต้าทรัพย์ | สินสกล |
ผู้โฉดคิดเวียนวน | โศกเศร้า |
บ่คิดว่าตัวตน | ศูนย์เปล่า ไซร้ฤๅ |
เมียลูกทรัพย์หากเข้า | เกาะยื้อยามมรณ์ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๓ · ว ¿ | |
๏ ผู้ใดมีมั่งขั้ง | เงินทอง |
ลูกที่ดีให้ครอง | สืบไว้ |
ลูกร้ายอย่าพึงปอง | มอบทรัพย์ ให้นา |
พึงวิจารณ์ประมวญให้ | รอบรู้เป็นคุณ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๔ · ว ¿ | |
๏ มีลูกจากโทษแท้ | สาธารณ์ |
เข้าบ่อนคบคนพาล | ลักลี้ |
ส้องเสพสุราบาน | การบาป |
จากโทษแท้เท่านี้ | ลาภล้ำบิดา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๕ · ว ¿ | |
๏ ลูกหนึ่งยอดยิ่งล้ำ | ประยูร |
ลูกหนึ่งเทียมตระกูล | พ่อแท้ |
ลูกหนึ่งถ่อยสถูล | กว่าชาติ |
สามสิ่งนี้มีแล้ | เที่ยงแท้ทุกคน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๖ · ว ¿ | |
๏ มีลูกลูกเล่าไซร้ | หลายประการ |
ลูกหนึ่งพึงล้างผลาญ | ทรัพย์ม้วย |
ลูกหนึ่งย่อมคบพาล | พาผิด มานา |
ลูกที่ดีนั้นด้วย | ว่ารู้ฟังคำ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๗ · ว ¿ | |
๏ มีลูกดื้อลูกขี้- | กาแก |
มีทาสเทียรตำแย | แส่ไส้ |
มีเรือรั่วขี่แพ | ดีกว่า |
มีแม่เรือนเปื้อนให้ | เดือดร้อนเพรางาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๘ · ว ¿ | |
๏ พระจันทร์โอภาสด้วย | ราตรี |
แสงสว่างแผ้วพันสี | ส่องหล้า |
กษัตริย์อ่าอินทรีย์ | เรืองรุ่ง งามนา |
บุตรที่ดีรุ่งหน้า | พวกพ้องพงศ์พันธุ์ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๔๙ · ว ¿ | |
๏ ว่าเมียมีมากล้ำ | หลายเมีย |
เมียหนึ่งยกยอเยีย | อย่างแหม้ |
เมียหนึ่งส่ายทรัพย์เสีย | ศูนย์จาก ตนนา |
เมียหนึ่งทำโทษแท้ | เที่ยงให้ฉิบหาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๐ · ว ¿ | |
๏ เมียมากจุ่งระมัดหมั้น | ตัวตน |
มันย่อมหามนตร์ดล | คิดร้าย |
รักนักมักหลงกล | การเสน่ห์ |
ควรประหยัดอย่าหง้าย | จักสิ้นเสียตัว ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๑ · ว ¿ | |
๏ หญิงประทุษฐ์ทำเล่ห์ซ้อน | เหนือชาย |
คิดคดมุ่งมั่นหมาย | ค่ำเช้า |
คอยไข้ป่วยปางตาย | อับลาภ |
เอาพิษเพิ่มภักษ์เข้า | เหตุนั้นควรถวิล ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๒ · ว ¿ | |
๏ หญิงชั่วผัวหย่าร้าง | สามคน |
ช้างหลีกหนีสามหน | จากเจ้า |
ลูกศิษย์ผิดครูตน | สามแห่ง |
เขาหมู่นี้อย่าเข้า | เสพส้องสมาคม ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๓ · ว ¿ | |
๏ หญิงชั่วชู้ร้ายนัก | ฤๅคลาด |
เห็นบุรุษนักปราชญ์ | เกลียดใกล้ |
แมลงวันย่อมเอาชาติ | อสุภ เน่านา |
บ่เสาะกลิ่นดอกไม้ | ดุจผึ้งภุมรา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๔ · ว ¿ | |
๏ ปางก่อนเคยร่วมน้ำ | ใจจิต |
เคยยื่นทรัพย์ไปล่ปลิด | ปลดให้ |
เคยเป็นมิ่งเมียสนิท | หลายชาติ มานา |
ในชาตินี้จึ่งได้ | เสพส้องครองกัน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๕ · ว ¿ | |
๏ อากาศหฤโหดร้าย | คือกา |
สัตว์สี่ตีนคือลา | โหดแท้ |
นักพรตมักโกรธา | หฤโหด |
ร้ายกว่าร้ายนั้นแล้ | แต่ผู้นินทา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๖ · ว ¿ | |
๏ ถ่อลอยกลางแม่น้ำ | ฤๅจะเอา |
แม้มิบุบบางเบา | มอดย้ำ |
สตรีรูปลำเพา | ผัวหย่า เล่าแฮ |
ยักหล่มถ่มร้ายซ้ำ | ไม่ร้ายแรงหึง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๗ · ว ¿ | |
๏ ด ังฤๅแม่น้ำและ | หนทาง |
ศาลสระโรงบึงบาง | บ่อห้วย |
เปรียบประดุจใจนาง | ในโลก นี้นา |
ฤๅอิ่มเวลาด้วย | แห่งห้องสงสาร ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๘ · ว ¿ | |
๏ แมลงวันท่วยเด็กน้อย | นารี |
พลูกัดชลคุณฑี | ลูกไม้ |
น้ำไหลแลฤๅษี | สิทธิเดช |
เจ็ดสิ่งนี้อย่าได้ | เกลียดอ้างเป็นเดน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๕๙ · ว ¿ | |
๏ ด ูข้าดูเมื่อใช้ | การหนัก |
ดูมิตรพงศารัก | เมื่อไร้ |
ดูเมียเมื่อไข้จัก | จวนชีพ |
อาจจักรู้จิตไว้ | ว่าร้ายฤาดี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๐ · ว ¿ | |
๏ ทาสาอย่าคิดไว้ | วางใจ |
ปกปิดกลภายใน | อย่าหง้าย |
เลศลับสิ่งใดใด | เห็นเหตุ |
มันแนะนำทำร้าย | หมดสิ้นเสียตัว ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๑ · ว ¿ | |
๏ ความลับอย่าให้ทาส | จับที |
ปกปิดมิดจงดี | อย่าแผร้ |
แม้ให้ทราบเหตุมี | หลายหลาก |
นับว่าข้าทาสแท้ | โทษร้ายเร็วถึง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๒ · ว ¿ | |
๏ หญิงทาสทางทาสใช้ | โดยควร |
อย่าและเล็มลามลวน | วากเว้ |
รู้รสก่อเชิงชวน | ใช้ยาก |
ดังแมลงป่องจระเข้ | ก่งแหง้งอนหาง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๓ (๔๐๑) · ว ¿ | |
๏ ช้างสารหกศอกไซร้ | เสียงา |
งูเห่ากลายเป็นปลา | อย่าต้อง |
ข้าเก่าเกิดแต่ตา | ตนปู่ ก็ดี |
เมียรักนอนร่วมห้อง | อย่าไว้วางใจ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๔ · ว ¿ | |
๏ หญิงชายบ้าบาปเถ้า | ทุรชน |
ใครอดออมข้าคน | หมู่นี้ |
สิริห่อนจากตน | คลาคลาด |
มาอยู่ชูตีนกี้ | เมื่อรื้อวางวาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๕ · ว ¿ | |
๏ พ่อชั่วคนรู้ย่อม | สาธารณ์ |
แม่ชั่วปากสามานย์ | กล่าวกล้า |
พ่อแม่โคตรสันดาน | สุทธชาติ |
คำอ่อนหวานบานหน้า | ร่วมรู้อันดี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๖ · ว ¿ | |
๏ พ่อตายคือฉัตรกั้ง | หายหัก |
แม่ดับดุจรถจักร | จากด้วย |
ลูกตายบ่วายรัก | แรงร่ำ |
เมียมิ่งตายวายม้วย | มืดคลุ้มแดนไตร ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๗ · ว ¿ | |
๏ พิษร้อนในโลกนี้ | มีสาม |
พิษหอกดาบเพลิงลาม | ลวกไหม้ |
ร้อนจริงก็มียาม | หยุดหย่อน เย็นนา |
ร้อนสิ่งเดียวร้อนไร้ | ยิ่งร้อนฤๅวาย ฯ |
ก - · ด ๑๖๘ · ว ๑๗๐ | |
๏ หวานใดในโลกนี้ | มีสาม สิ่งนา |
หวานหนึ่งคือรสกาม | อีกอ้อย |
หวานอื่นหมื่นแสนทราม | สารพัด หวานเอย |
หวานไป่ปานรสถ้อย | กล่าวเกลี้ยงคำหวาน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๖๙ · ว ¿ | |
๏ ธรรมดายาโรคร้อน | รสขม |
กินก็บำบัดลม | และไข้ |
คนซื่อกล่าวใครชม | ว่าชอบ หูแฮ |
จริงไป่จริงนั้นไซร้ | ผ่ายหน้านานเห็น ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๐ (๓๘๕,๓๘๖) · ว ¿ | |
๏ โทษท่านผู้อื่นเพี้ยง | เมล็ดงา |
ปองติฉินนินทา | ห่อนเว้น |
โทษตนเท่าภูผา | หนักยิ่ง |
ป้องปิดคิดซ่อนเร้น | เรื่องร้ายหายสูญ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๑ · ว ¿ | |
๏ คนรักมีมากไซร้ | แสดงผล |
ชังมากนินทาตน | โศกเศร้า |
รักมากเมื่อกังวล | วานช่วย กันนา |
ชังมากมักรุมเร้า | กล่าวร้ายรันทำ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๒ · ว ¿ | |
๏ ด อกบัวหนามณะก้าน | คนฉิน |
สระก็มีมลทิน | ไป่พร้อง |
น้ำล้างสิ่งของกิน | พึงเกลียด ตินา |
คลองอาบอากูลซ้อง | สิ่งร้ายเป็นดี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๓ · ว ¿ | |
๏ ลิ้นพราหมณ์ตานกแร้ง | จมูกมด |
น้ำจิตพระยากำหนด | ยากแท้ |
คำครูสั่งสอนบท | ธรรเมศ |
ห้าสิ่งนี้แหลมแล้ | รวดรู้เร็วจริง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๔ · ว ¿ | |
๏ คนตื่นคืนหนึ่งช้า | จริงเจียว |
มล้าวิถีโยชน์เดียว | ดุจร้อย |
สงสารหมู่พาลเทียว | ทางเนิ่น นานนา |
เพราะบ่เห็นธรรมน้อย | หนึ่งให้เป็นคุณ ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๕ · ว ¿ | |
๏ เฝ้าท้าวเทียมเสพด้วย | ยาพิษ |
เข้าสู่สงครามชิด | ใช่ช้า |
ทรงครรภ์แลพาณิช | เที่ยวท่อง ชเลนา |
บัดชื่นบัดเศร้าหน้า | กล่าวใกล้ความตาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๖ · ว ¿ | |
๏ บรรทมยามหนึ่งไท้ | ทรงฤทธิ์ |
หกทุ่มหมู่บัณฑิต | ทั่วแท้ |
สามยามพวกพาณิช | นรชาติ |
นอนสี่ยามนั้นแล | เที่ยงแท้เดียรฉาน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๗ · ว ¿ | |
๏ ราชาธิราชน้อม | ในสัตย์ |
อำมาตย์เป็นบรรทัด | ถ่องแท้ |
ฝูงราษฎร์อยู่ศรีสวัสดิ์ | ทุกเมื่อ |
เมืองดั่งนี้เลิศแล้ | ไพร่ฟ้าเปรมปรีดิ์ ฯ |
ก - · ด ๑๗๘ · ว ¿ | |
๏ ข้าท่านคร้านหลีกเจ้า | จากเจียร |
ชีบ่เล่าเรียนเขียน | อ่านไซร้ |
ชาวนาละความเพียร | ไถถาก |
สามสิ่งนี้โหดให้ | โทษแท้คนฉิน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๗๙ · ว ¿ | |
๏ นายเรือนใหญ่อยู่เหย้า | เรือนตน |
นายช่างเป็นใหญ่คน | ลูกบ้าน |
ท้าวพระยาใหญ่กว่าชน | ในเขต แดนนา |
นักปราชญ์ใหญ่แปดด้าน | ทั่วด้าวทิศา ฯ |
ก - · ด ๑๘๐ · ว ¿ | |
๏ สตรีดีรูปได้ | เป็นทรัพย์ |
ชายฉลาดความรู้สรรพ | ทรัพย์ได้ |
พราหมณ์ทรงเวทยานับ | ว่าทรัพย์ พราหมณ์นา |
ภิกษุเกิดลาภไซร้ | เพื่อรู้เทศน์ธรรม ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๑ · ว ¿ | |
๏ เรียนสรรพสบศาสตร์สิ้น | เพลงศิลป์ |
ประสิทธิ์เสร็จทั้งแดนดิน | ย่อมได้ |
ตามปัญญายิ่งโดยจินต์ | คดีโลก |
สอนอัชฌาสัยไซร้ | ห่อนได้มีครู ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๒ · ว ¿ | |
๏ เรียนรู้ครูบอกได้ | เสร็จสรรพ์ |
สบศาสตร์ศิลป์ทุกอัน | ย่อมรู้ |
อัชฌาสัยแห่งสามัญ | บุญแต่ง มาแฮ |
ครูทักนักสิทธิผู้ | เลิศได้บอกเลย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๓ · ว ¿ | |
๏ แม้นบุญยังอย่าได้ | ขวนขวาย |
อย่าตื่นตีตนตาย | ก่อนไข้ |
ลูกพร้าวอยู่ถึงปลาย | สูงสุด ยอดนา |
ใครพร่ำน้ำตักให้ | หากรู้เต็มเอง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๔ · ว ¿ | |
๏ นกน้อยขนน้อยแต่ | พอตัว |
รังแต่งจุเมียผัว | อยู่ได้ |
มักใหญ่ย่อมคนหวัว | ไพเพศ |
ทำแต่พอตัวไซร้ | อย่าให้คนหยัน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๕ · ว ¿ | |
๏ เห็นท่านมีอย่าเคลิ้ม | ใจตาม |
เรายากหากใจงาม | อย่าคร้าน |
อุตส่าห์พยายาม | การกิจ |
เอาเยี่ยงอย่างเพื่อนบ้าน | อย่าท้อทำกิน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๖ · ว ¿ | |
๏ เริ่มการตรองตรึงไว้ | ในใจ |
การจะลุจึงไข | ข่าวแจ้ง |
เดื่อดอกออกห่อนใคร | เห็นดอก |
ผลผลิตติดแล้วแผร้ง | แพร่ให้คนเห็น ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๗ · ว ¿ | |
๏ การใดตรองผิดไซร้ | เสียถนัด |
เอาสิ่งนั้นตรองขัด | คิดแก้ |
หนามยอกสิ่วแคะคัด | ฤๅออก |
หนามต่อหนามนั้นแล้ | เขี่ยได้คืนถอน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๘ · ว ¿ | |
๏ ผมผิดคิดสิบห้า | วันวาร |
ทำไร่ผิดเทศกาล | ขวบเช้า |
เลี้ยงเมียผิดรำคาญ | คิดหย่า |
ทำผิดไว้คิดเศร้า | ตราบเท้าวันตาย ฯ |
ก ¿ · ด ๑๘๙ · ว ¿ | |
๏ เดินทางต่างเทศให้ | พิจารณ์ |
อาสน์นั่งนอนอาหาร | อีกน้ำ |
อดนอนอดบันดาล | ความโกรธ |
ห้าสิ่งนี้คุณล้ำ | เลิศล้วนควรถวิล ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๐ · ว ¿ | |
๏ อาศัยเรือนทาสท่านให้ | วิจารณ์ |
เห็นท่านทำการงาน | ช่วยพร้อง |
แม้มีกิจโดยสาร | นาเวศ |
พายถ่อช่วยค้ำจ้อง | จรดให้จนถึง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๑ · ว ¿ | |
๏ เขาบ่เรียกสักหน่อยขึ้น | เคหา |
ท่านบ่ถามเจรจา | อวดรู้ |
ยกตนอหังการ์ | เกินเพื่อน |
สามลักษณะนี้ผู้ | เผ่าร้ายฤๅดี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๒ · ว ¿ | |
๏ เป็นคนคลาดเหย้าอย่า | เปล่ากาย |
เงินสลึงติดชาย | ขอดไว้ |
เคหาอย่าศูนย์วาย | เข้าเปลือก มีนา |
เฉินฉุกขุกจักได้ | ผ่อนเลี้ยงอาตมา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๓ · ว ¿ | |
๏ สินใดบ่ชอบได้ | มาเรือน |
อยู่แค่เจ็ดเดือนเตือน | ค่ำเช้า |
ครั้นนานย่อมเลือนเปือน | ปนอยู่ |
มักชักของเก่าเหย้า | มอดม้วยหมดโครง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๔ · ว ¿ | |
๏ ตมเกิดแต่น้ำแล่น | เป็นกระสาย |
น้ำก็ล้างเลนหาย | ซากไซร้ |
บาปเกิดใช่แต่กาย | เพราะจิต ก่อนนา |
อันจักล้างบาปได้ | เพราะน้ำใจเอง ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๕ · ว ¿ | |
๏ อายครูไซร้ถ่อยรู้ | วิชา |
อายแก่ราชาคลา | ยศแท้ |
อายแก่ภรรยาหา | บุตรแต่ ไหนมา |
อายกับทำบุญแล้ | สุขนั้นฤามี ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๖ · ว ¿ | |
๏ หน้าแช่มชื่นช้อยเช่น | บัวบาน |
ถ้อยฉ่ำคำเฉื่อยหวาน | ซาบไส้ |
หัวใจดั่งดาบผลาญ | ชนม์ชีพ |
เขาเหล่านี้กล่าวไว้ | ว่าผู้ทรชน ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๗ · ว ¿ | |
๏ หลีกเกวียนให้หลีกห้า | ศอกหมาย |
ม้าหลีกสิบศอกกราย | อย่าใกล้ |
ช้างยี่สิบศอกคลาย | คลาคลาด |
เห็นทุรชนหลีกให้ | ห่างพ้นลับตา ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๘ · ว ¿ | |
๏ พาชีขี่คล่องคล้อย | ควรคลา |
โคคู่ควรไถนา | ชอบใช้ |
บนชานชาติวิฬาร์ | ควรอยู่ |
สุนัขเนาแต่ใต้ | ต่ำเหย้าเรือนควร ฯ |
ก ¿ · ด ๑๙๙ · ว ¿ | |
๏ กระบือหนึ่งห้ามอย่า | ควรครอง |
เมียมิ่งอย่ามีสอง | สี่ได้ |
โคสามอย่าควรปอง | เป็นเหตุ |
เรือนอยู่สี่ห้องให้ | เดือดร้อนรำคาญ ฯ |
ก ¿ · ด ๒๐๐ · ว ¿ | |
๏ มีเรือค้าขี่ห้า | ลำนอ ห้ามแฮ |
สุนัขหกอย่าพึงพอ | จิตเลี้ยง |
แมวเจ็ดเร่งเร็วขอ | มาใส่ อีกนา |
ช้างแปดม้าเก้าเหยี้ยง | อย่างห้ามเพรงมา ฯ |
ดูเพิ่ม
แก้ไขโคลงโลกนิติ · นำ · ๑-๑๐๐ · ๑๐๑-๒๐๐ · ๒๐๑-๓๐๐ · ๓๐๑-๔๐๐ · ๔๐๐- · ส่งท้าย
วิกิพีเดีย มีบทความเรื่อง: