| ๓๐๕
|
|
พระราชบัญญัติเครื่องราชอิศิริยาภรณ์อันมีเกียรติยศมงกุฎสยาม รวม ๓๒ มาตรา รัตนโกสินทรศก ๑๑๒
|
|
น่า
|
|
๑๖๐๒
|
| ๓๐๖
|
|
พระราชบัญญัติเครื่องราชอิศิริยาภรณ์อันเปนโบราณราชมงคลนพรัตนราชวราภรณ์ รวม ๒๕ มาตรา รัตนโกสินทรศก ๑๑๒
|
|
น่า
|
|
๑๖๑๙
|
| ๓๐๗
|
|
พระราชบัญญัติตั้งศาลรับสั่งเปนศาลพิเศศครั้งหนึ่งสำหรับคนในบังคับสยามที่ต้องหาว่ากระทำความร้ายผิดกฎหมายที่ทุ่งเชียงคำ และที่แก่งเจ็ก เมืองคำมวน รวม ๒๙ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๒
|
|
น่า
|
|
๑๖๓๗
|
| ๓๐๘
|
|
ประกาศ ว่าด้วยไม่ให้กักขังคนที่จะกลับไปบ้านเมืองของคนในฝั่งซ้ายฟากตวันออกแม่น้ำโขง รัตนโกสินทรศก ๑๑๒
|
|
น่า
|
|
๑๖๕๐
|
| ๓๐๙
|
|
ประกาศศาลโบริสภา ว่าด้วยน่าที่พลตระเวรรักษาท้องถนน รวม ๑๑ ข้อ จุลศักราช ๑๒๔๙
|
|
น่า
|
|
๑๖๕๓
|
| ๓๑๐
|
|
ประกาศกระทรวงพระนครบาล ว่าด้วยห้ามมิให้ถือไม้พลองกระบองสั้นในท้องถนน รวม ๒ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๖๖๐
|
| ๓๑๑
|
|
ประกาศแจ้งความ เรื่อง ชำระความพระยอด รวม ๑๓ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๖๖๒
|
| ๓๑๒
|
|
พระราชบัญญัติสำหรับเครื่องราชอิศิริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงษ์ รวม ๒๖ มาตรา รัตนโกสินทรศก ๑๑๒
|
|
น่า
|
|
๑๖๗๑
|
| ๓๑๓
|
|
ประกาศตั้งเสนาบดีกระทรวงยุติธรรม รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๐๕
|
| ๓๑๔
|
|
กฎเสนาบดีกระทรวงยุติธรรม ว่าด้วยมิให้ศาลอุทธรณ์เรียกค่าธรรมเนียมความอุทธรณ์จากผู้พิพากษาศาลที่ต้องอุทธรณ์ รวม ๒ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๐๖
|
| ๓๑๕
|
|
ประกาศเปลี่ยนตำแหน่งเสนาบดี รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๑๐
|
| ๓๑๖
|
|
ประกาศจัดปันน่าที่กระทรวงกระลาโหมมหาดไทย รวม ๕ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๑๑
|
| ๓๑๗
|
|
ประกาศตั้งศาลโบริสภาเปนศาลกองตระเวรสำหรับกรุงเทพมหานครเพิ่มขึ้นอีกสามศาล รวม ๖ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๑๔
|
| ๓๑๘
|
|
ประกาศสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชสวรรคต
รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๒๑
|
| ๓๑๙
|
|
พระราชบัญญัติรัฐมนตรี รวม ๑๒ มาตรา รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๒๒
|
| ๓๒๐
|
|
ประกาศสถาปนาสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิราวุธ สยามมกุฎราชกุมาร รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๓๐
|
| ๓๒๑
|
|
ประกาศตราสำหรับตำแหน่ง รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๗๓๔
|
| ๓๒๒
|
|
พระราชบัญญัติลักษณพยาน รัตนโกสินทรศก ๑๑๓ คือ
|
|
|
|
พระราชปรารภ
|
|
|
|
หมวดที่ ๑ ว่าด้วยชื่อพระราชบัญญัติ แลอธิบาย และยกกฎหมายเดิม
|
|
|
|
หมวดที่ ๒ ว่าด้วยคนจำพวกใดควรอ้างเปนพยานได้
|
|
|
|
หมวดที่ ๓ ว่าด้วยวิธีสืบพยาน ๓ ประการ
|
|
|
|
หมวดที่ ๔ ว่าด้วยลักษณอ้างสรรพหนังสือต่าง ๆ เปนพยาน
|
|
|
|
หมวดที่ ๕ ว่าด้วยลักษณกะประเด็นข้อสืบสักขีพยานมาประกอบเอาความจริงลงในคำ
ชี้สองสฐาน
|
|
|
|
หมวดที่ ๖ ว่าด้วยสืบพยานนอกกรุงเทพฯ และศาลหัวเมืองสืบพยานในกรุงเทพฯ
|
|
|
|
หมวดที่ ๗ ว่าด้วยโทษละเมิดอำนาจเจ้าพนักงาน
|
|
|
|
หมวดที่ ๘ ว่าด้วยโทษที่เกี่ยวข้องกับการสืบพยาน
|
|
|
|
หมวดที่ ๙ ว่าด้วยกฎหมายเดิมซึ่งยังคงให้ใช้ต่อไป ยกเอามารวมไว้ในพระราชบัญญัตินี้ด้วย
|
|
|
|
ตาตะรางหมายเลข ๑
|
|
|
|
ตาตะรางหมายเลข ๒
|
|
|
|
ตาตะรางหมายเลข ๓
|
|
|
|
รวม ๖๔ มาตรา
|
|
น่า
|
|
๑๗๓๖
|
| ๓๒๓
|
|
ประกาศว่าด้วยแบ่งแขวงของศาลโปริสภาทั้ง ๔ ศาลในกรุงเทพฯ รวม ๔ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๘๑๑
|
| ๓๒๔
|
|
ประกาศเลิกอากรกอไม้ไผ่สีสุก รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
น่า
|
|
๑๘๑๔
|
| ๓๒๕
|
|
ประกาศห้ามตั้งร้านขายห่วงโยนห่วงฬ่อลวงเปนการพนัน จุลศักราช ๑๒๔๕
|
|
น่า
|
|
๑๘๑๖
|
| ๓๒๖
|
|
พระราชบัญญัติสำหรับเครื่องราชอิศิริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรกรี
บรมราชวงษ์ แก้ไขใหม่ ร,ศ, ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๑๗
|
| ๓๒๗
|
|
พระราชบัญญัติว่าด้วยแบบอย่างธงสยาม รัตนโกสินทรศก ๑๑๐ คือ
|
|
|
|
ข้อ ๑ ธงบรมราชวัชมหาสยามินทร์สำหรับแผ่นดินกรุงสยาม
|
|
|
|
ข้อ ๒ ธงจุฑาธิปไตย คือ ราชธวัชสำหรับแผ่นดินกรุงสยาม
|
|
|
|
ข้อ ๓ ธงเยาวราชธวัชสำหรับราชตระกูล
|
|
|
|
ข้อ ๔ ธงไชยเฉลิมพลสำหรับกองทหาร
|
|
|
|
ข้อ ๕ ธงช้างเผือกทรงเครื่องยืนแทนสำหรับผู้แทนพระองค์พระเจ้าแผ่นดินฤๅผู้แทนเคาเวินเมนต์
|
|
|
|
ข้อ ๖ ธงช้างเผือกทรงเครื่องยืนแท่นสำหรับกงสุลประจำราชการต่างประเทศ
|
|
|
|
ข้อ ๗ ธงช้างเผือกทรงเครื่องยืนแท่นสำหรับผู้ซึ่งไปราชการและผู้ว่าราชการเมือง
|
|
|
|
ข้อ ๘ ธงช้างเผือกทรงเครื่องยืนแท่นสำหรับเรือพระที่นั่งแลเรือรบหลวง
|
|
|
|
ข้อ ๙ ธงเกตุสำหรับยศทัพเรือ
|
|
|
|
ข้อ ๑๐ ธงหางแซงแซวสำหรับหมายตำแหน่ง
ยศนายพลเรือ
|
|
|
|
ข้อ ๑๑ ธงหางจรเข้สำหรับใช้ในเรือรบต่าง ๆ เปนที่หมายยศตำแหน่งผู้บังคับการ
|
|
|
|
ข้อ ๑๒ ธงช้างนำร่องสำหรับที่หมายชักขึ้นเมื่อใด นำร่องอยู่ที่นั้น
|
|
|
|
ข้อ ๑๓ ธงช้างชาติสยามสำหรับใช้ในเรือไปรเวศได้ทั่วไป รวม ๑๓ ข้อ
|
|
น่า
|
|
๑๘๑๙
|
| ๓๒๘
|
|
ข้อบังคับสำหรับรัฐมนตรีสภาซึ่งที่ชุมนุมปฤกษาเรียบเรียงไว้ รัตนโกสินทรศก ๑๑๓
|
|
|
|
ข้อ ๑ การนัดชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๒ รัฐมนตรีต้องมาชุมนุมตามกำหนดนัด
|
|
|
|
ข้อ ๓ รัฐมนตรละไปเสียจากที่ชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๔ รัฐมนตรีละการชุมนุมโดยความจำเปน
|
|
|
|
ข้อ ๕ รัฐมนตรีขาดชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๖ น่าที่ผู้เปนประธาน
|
|
|
|
ข้อ ๗ น่าที่อุปนายก
|
|
|
|
ข้อ ๘ น่าที่สภาเลขานุการ
|
|
|
|
ข้อ ๙ ผู้ช่วยสภาเลขานุการ
|
|
|
|
ข้อ ๑๐ การชุมนุมสองอย่าง
|
|
|
|
ข้อ ๑๑๑ ระเบียบการชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๑๒ อ่านสอบทานรายวัน
|
|
|
|
ข้อ ๑๓ ระเบียบรายงาน
|
|
|
|
ข้อ ๑๔ อำนาจแลน่าที่รัฐมนตรีในที่ชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๑๕ กิริยาของรัฐมนตรี
|
|
|
|
ข้อ ๑๖ อำนาจกล่าวข้อความ
|
|
|
|
ข้อ ๑๗ เคารพต่อผู้เปนประธาน
|
|
|
|
ข้อ ๑๘ การบอกล่วงน่าก่อนปฤกษาแลถาม
|
|
|
|
ข้อ ๑๙ คำซึ่งไม่ต้องบอกล่วงน่า
|
|
|
|
ข้อ ๒๐ ห้ามปฤกษาในคำถามที่มีตอบ
|
|
|
|
ข้อ ๒๑ ชี้ข้อความ
|
|
|
|
ข้อ ๒๒ ชี้แจงคำปฤกษา
|
|
|
|
ข้อ ๒๓ เขียนนำคำปฤกษา
|
|
|
|
ข้อ ๒๔ ระงับข้อความเวลาหนึ่ง
|
|
|
|
ข้อ ๒๕ ถามข้อความต่อที่ชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๒๖ ถือเอาข้อความขึ้นอิก
|
|
|
|
ข้อ ๒๗ ข้อความวิเศศสำคัญ
|
|
|
|
ข้อ ๒๘ อ่านหนังสือ
|
|
|
|
ข้อ ๒๙ ระเรียบส่งกรรมการ
|
|
|
|
ข้อ ๓๐ ระเบียบคำต่าง ๆ
|
|
|
|
ข้อ ๓๑ ตั้งกรรมการวิเศศ กรรมการประจำ
|
|
|
|
ข้อ ๓๒ ผู้สมควรเปนกรรมการ
|
|
|
|
ข้อ ๓๓ เรียกประชุมกรรมการ
|
|
|
|
ข้อ ๓๔ รายงานกรรมการ
|
|
|
|
ข้อ ๓๕ รับรายงาน
|
|
|
|
ข้อ ๓๖ รายงานต้องเขียน
|
|
|
|
ข้อ ๓๗ คำสั่งถึงกรรมการ
|
|
|
|
ข้อ ๓๘ ที่ชุมนุมแห่งกรรมการ
|
|
|
|
ข้อ ๓๙ ผู้ชุมนุมนอกกรรมการ
|
|
|
|
ข้อ ๔๐ เติมข้อความ
|
|
|
|
ข้อ ๔๑ แบ่งข้อความเปนส่วน
|
|
|
|
ข้อ ๔๒ ผู้ใดควรจะกล่าวก่อน
|
|
|
|
ข้อ ๔๓ ตกลงกันโดยดุษณีภาพ
|
|
|
|
ข้อ ๔๔ ลักษณชี้ขาด
|
|
|
|
ข้อ ๔๕ ความสำเร็จการชี้ขาด
|
|
|
|
ข้อ ๔๖ ชี้ขาดแทนกัน
|
|
|
|
ข้อ ๔๗ รัฐมนตรีมาถึงเวลาชี้ขาดกัน
|
|
|
|
ข้อ ๔๘ ในการชุมนุมปฤกษาด้วยการทำกฎหมายนั้น ดังนี้ ฎีกาหมายแจกที่ชุม⟨นุม⟩
|
|
|
|
ข้อ ๔๙ ส่งฎีกาไปยังกรรมการหนึ่ง
|
|
|
|
ข้อ ๕๐ ฎีกากฎหมายล่วงแล้วไป
|
|
|
|
ข้อ ๕๑ คนนอกชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๕๒ ต้องฟังคำเรื่องราวร้องขอ
|
|
|
|
ข้อ ๕๓ ถามคำพยาน
|
|
|
|
ข้อ ๕๔ การรบกวนผู้กล่าวข้อความ
|
|
|
|
ข้อ ๕๕ การรักษาความสามัคคีต่อที่ชุมนุม
|
|
|
|
ข้อ ๕๖ เรียกที่ชุมนุมกลับเข้าระเบียบ
|
|
|
|
ข้อ ๕๗ ผู้เปนประธานขอให้ชุมนุมตัดสินผู้ทำผิด
|
|
|
|
ข้อ ๕๘ ปฤกษาโทษผู้ทำผิด
|
|
|
|
ข้อ ๕๙ ลงโทษผู้ทำผิด
|
|
|
|
ข้อ ๖๐ การเลิกชุมนุมตามปรกติ
|
|
|
|
ข้อ ๖๑ การเลิกชุมนุมด้วยความจำเปน
|
|
|
|
ข้อ ๖๒ อำนาจแลน่าที่ผู้แทนสภานายก
|
|
|
|
ข้อ ๖๓ การงดข้อบังคับ
|
|
|
|
รวม ๖๓ ข้อ
|
|
น่า
|
|
๑๘๒๖
|
| ๓๒๙
|
|
ประกาศในการเฉลิมพระชนม์พรรษา รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๖๕
|
| ๓๓๐
|
|
ประกาศเลิกศาลโบริสภาที่ ๔ รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๖๗
|
| ๓๓๑
|
|
ประกาศออกพระนามพระชนนีแห่งสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช
รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๖๙
|
| ๓๓๒
|
|
ประกาศตั้งกรรมการตรวจตัดสีนการนา รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๖๙
|
| ๓๓๓
|
|
ประกาศเครื่องราชอิศิริยาภรณ์สำหรับตระกูลจุลจอมเกล้า ฝ่ายใน รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๖๙
|
| ๓๓๔
|
|
ประกาศไม่ให้อุทธรณ์ความในระหว่างพิจารณายังไม่ได้ตัดสิน รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๖๙
|
| ๓๓๕
|
|
พระราชบัญญัติรัฐมนตรี เพิ่มเติม รัตนโกสินทรศก ๑๑๔ รวม ๔ มาตรา
|
|
น่า
|
|
๑๘๖๙
|
| ๓๓๖
|
|
พระธรรมนูญศาลหัวเมือง รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
|
|
มาตรา ๑ นามพระราชบัญญัติ
|
|
|
|
มาตรา ๒ กำหนดให้ใช้
|
|
|
|
มาตรา ๓ เลิกกฎหมายเก่า
|
|
|
|
มาตรา ๔ ชนิดศาลหัวเมือง
|
|
|
|
มาตรา ๕ การตั้งศาลประจำ
|
|
|
|
มาตรา ๖ การตั้งศาลพิเศศ
|
|
|
|
มาตรา ๗ จำนวนผู้พิพากษาประจำศาล
|
|
|
|
มาตรา ๘ กำหนดจังหวัดที่ซึ่งอยู่ในบังคับศาล
|
|
|
|
มาตรา ๙ ย้ายศาลไปชำระความตามท้องที่
|
|
|
|
มาตรา ๑๐ ชั้นผู้พิพากษา
|
|
|
|
มาตรา ๑๑ การตั้งและเปลี่ยนผู้พิพากษา
|
|
|
|
มาตรา ๑๒ อำนาจผู้พิพากษา ชั้นที่ ๓
|
|
|
|
มาตรา ๑๓ อำนาจผู้พิพากษา ชั้นที่ ๒
|
|
|
|
มาตรา ๑๔ อำนาจผู้พิพากษา ชั้นที่ ๑
|
|
|
|
มาตรา ๑๕ ผู้พิพากษามีอำนาจแต่เมื่อมีตำแหน่ง
|
|
|
|
มาตรา ๑๖ อำนาจศาลแขวง
|
|
|
|
มาตรา ๑๗ อำนาจศาลเมือง
|
|
|
|
มาตรา ๑๘ อำนาจศาลมณฑล
|
|
|
|
มาตรา ๑๙ คำพิพากษาโทษประหารชีวิตรและริบทรัพย์สมบัติ ต้องฃอรับพระราชทานพระบรมราชานุญาต
|
|
|
|
มาตรา ๒๐ อุทธรณ์
|
|
|
|
มาตรา ๒๑ ผู้พิพากษาใหญ่รับผิดชอบอำนาจเหนือพนักงานในศาล
|
|
|
|
มาตรา ๒๒ น่าที่เฉพาะอธิบดีผู้พิพากษาศาลมณฑล
|
|
|
|
มาตรา ๒๓ ตั้งผู้แทนผู้พิพากษา
|
|
|
|
มาตรา ๒๔ ลงอาญาผู้แพ้คะดี
|
|
|
|
มาตรา ๒๕ ตั้งพนักงานอัยการ
|
|
|
|
มาตรา ๒๖ ตั้งผู้แทนพนักงานอัยการ
|
|
|
|
มาตรา ๒๗ อำนาจที่กำนันจะเปรียบเทียบความ
|
|
|
|
มาตรา ๒๘ อำนาจนายแขวงที่จะเปรียบเทียบความ
|
|
|
|
มาตรา ๒๙ คู่ความยอมตามเปรียบเทียบและมิยอม
|
|
|
|
มาตรา ๓๐ คู่ความยอมตามเปรียบเทียบแล้วไม่ทำตาม
|
|
|
|
มาตรา ๓๑ อำนาจศาลหัวเมืองที่จะเปรียบเทียบความ
|
|
|
|
มาตรา ๓๒ พนักงานจัดการรักษาพระราชบัญญัติ
|
|
|
|
รวม ๓๒ มาตรา
|
|
น่า
|
|
๑๘๗๗
|
| ๓๓๗
|
|
ประกาศบอกศาลราชทัณฑ์พิเฉทมารวมอยู่ในศาลพระราชอาญา และรวมศาลแพ่งเกษม ศาลแพ่งไกสี เปนศาลแพ่ง รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๙๑
|
| ๓๓๘
|
|
ประกาศให้ลงโทษจำขังแทนโทษทวน รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๙๓
|
| ๓๓๙
|
|
ประกาศพระราชบัญญัติอากรการพนัน แก้ไขเพิ่มเติม รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๙๔
|
| ๓๔๐
|
|
กฎ เปนข้อบังคับอากรฝิ่น ตั้งโดยเสนาบดีกระทรวงพระคลังมหาสมบัติ
ได้รับพระราชทานพระบรมราชานุญาติ รวม ๖ ข้อ รัตนโกสินทรศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๘๙๖
|
| ๓๔๐
|
|
พระราชบัญญัติโรงจำนำ รัตนโกสินศก ๑๑๔
|
|
|
|
พระราชดำริห์
|
|
|
|
มาตรา ๑ นามพระราชบัญญัติ
|
|
|
|
มาตรา ๒ กำหนดให้ใช้
|
|
|
|
มาตรา ๓ คนชนิดใดเปนผู้ตั้งโรงรับจำนำ
|
|
|
|
มาตรา ๔ ห้ามไม่ให้ตั้งโรงจำนำ เว้นไว้แต่ได้รับใบอนุญาตเสียก่อน กับกำหนดเจ้าพนักงานผู้ออกผู้คืนใบอนุญาต
|
|
|
|
มาตรา ๕ คาใบอนุญาตให้ใช้ล่วงน่าทุกเดือน
|
|
|
|
มาตรา ๖ ใบอนุญาตกำหนดใช้ได้เพียงสิ้นปี
|
|
|
|
มาตรา ๗ ห้ามผู้รับจำนำไม่ให้ทำมาหากินอย่างอื่น
|
|
|
|
มาตรา ๘ กำหนดเวลาจำนำแลไถ่
|
|
|
|
มาตรา ๙ กระดานป้ายติดน่าโรงจำนำ
|
|
|
|
มาตรา ๑๐ การจดบาญชีของรับจำนำ
|
|
|
|
มาตรา ๑๑ ตั๋วรับจำนำ
|
|
|
|
มาตรา ๑๒ ไม่ให้รับจำนำเด็กแลภิกษุสามเณร
|
|
|
|
มาตรา ๑๓ อัตราดอกเบี้ย
|
|
|
|
มาตรา ๑๔ เขียนอัตราดอกเบี้ยปิดไว้
|
|
|
|
มาตรา ๑๕ กำหนดให้ไถ่ทรัพย์คืนไป
|
|
|
|
มาตรา ๑๖ ผู้ใดนำต้วจำนำมาขอไถ่ ต้องถือว่าผู้นั้นเปนเจ้าของ
|
|
|
|
มาตรา ๑๗ ทรัพยจำนำไว้ที่ไม่มีกำหนดไถ่ พ้นกำหนด ๓ เดือนไปแล้ว หลุดเปนสิทธิ และให้จำหน่ายทรัพยนั้นต่อเมื่อยื่นบาญชีแล้ว ๑๕ วัน
|
|
|
|
มาตรา ๑๘ ผู้รับจำนำต้องใช้เงินราคาทรัพยที่หายฤๅชำรุดเสียไป
|
|
|
|
มาตรา ๑๙ เมื่อใบอนุญาตครบกำหนดฤๅต้องคืนแล้ว เจ้าพนักงานผู้ออกใบอนุญาตตั้งเจ้าพนักงานไปรักษาทรัพยที่จำนำไว้ได้
|
|
|
|
มาตรา ๒๐ น่าที่ของผู้รับจำนำจะต้องจับตัวคนผู้มาขอจำนำโดยมีกิริยาอันควรสงไสย
|
|
|
|
มาตรา ๒๑ ห้ามไม่ให้รับจำนำของหลวง
|
|
|
|
มาตรา ๒๒ เมื่อทรัพยสิ่งใดหายไป ให้พนักงานผู้รักษาท้องที่แจ้งความให้ผู้รับจำนำรู้ทั่วกัน ถ้าได้รับจำนำไว้ ต้องแจ้งให้ทราบ
|
|
|
|
มาตรา ๒๓ พลตระเวนเข้าค้นโรงจำนำ
ตรวจของและบาญชีได้
|
|
|
|
มาตรา ๒๔ พลตระเวนตับตัวคนผู้มีอาการกิริยาอันน่าสงไสยมาได้
|
|
|
|
มาตรา ๒๕ ผู้รับจำนำเปน⟨คน⟩ในบังคับต่างประเทศมีหนังสือสัญญา ต้องให้ได้รับอำนาจของกงสุลประเทศนั้น
|
|
|
|
มาตรา ๒๖ พิกัดโทษปรับไหมและจำไถ่โทษ
|
|
|
|
มาตรา ๒๗ ฟ้องในกำหนด ๓ เดือน
|
|
|
|
มาตรา ๒๘ โรงจำนำเก่าให้มารับใบอนุญาติพายใน ๒ เดือน
|
|
|
|
มาตรา ๒๙ พระราชกำหนดเดิมที่ไม่ใช้ในการรับจำนำตามพระราชบัญญัตินี้
|
|
|
|
อัตราที่ ๑
|
|
|
|
อัตราที่ ๒
|
|
|
|
รวม ๒๙ มาตรา
|
|
น่า
|
|
๑๙๐๐
|
| ๓๔๒
|
|
พระราชกำหนดตั้งศาลรับสั่งพิเศษสำหรับชำระสะสางคะดีความที่มีโทษหลวงชั้นเก่าซึ่งค้างอยู่ณะศาลพระราชอาญาในกรุงเทพฯ ทั้งปวง รัตนโกสินทร์ศก ๑๑๔
|
|
น่า
|
|
๑๙๒๓
|
